Μια από τις συνηθισμένες ανοιξιάτικες αγροτικές εργασίες είναι το ξεχορτάριασμα. Ο ήπιος και βροχερός χειμώνας που προηγήθηκε ευνόησε την ανάπτυξη κάθε είδους αγριόχορτου στο βοτανόκηπο. Η εδαφοκάλυψη ανάμεσα στις σειρές είναι πολύ αποτελεσματική αλλά ανάμεσα στα φυτά κάθε σειράς και ιδιαίτερα σε αυτά που είναι ακόμα νεαρά ή μικρά σε μέγεθος (θυμάρι, θρούμπι κλπ), φυτρώνουν κάθε λογής αγριόχορτα και λαχανευόμενα και απαιτείται χειροκίνητο ξεχορτάριασμα.
Όπου υπάρχει αρκετός χώρος (πχ ανάμεσα σε νεαρά φυτά), το ξεχορτάριασμα μπορεί να γίνει με τσάπισμα αλλά όπου δεν υπάρχει αρκετός χώρος ή τα αγριόχορτα έχουν φυτρώσει μέσα στην κόμη του φυτού, χρειάζεται να ξεριζωθούν με το χέρι...
Το τσάπισμα χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να μην καταστραφούν τα νεαρά φυτά αλλά και για να μείνουν ανέπαφα κάποια νεαρά αυτοφυή σπαθόχορτα που έχουν αναπαραχθεί από μητρικά φυτά του κήπου.
Για το ξερίζωμα με το χέρι είναι καλύτερα να χρησιμοποιείτε γάντια γιατί πολλά από τα αγριόχορτα έχουν αγκάθια ή αγκαθωτά φύλλα.
Τα αγριόχορτα που κόβονται ή ξεριζώνονται, μεταφέρονται σε δύο σημεία κοντά στην περίφραξη που χρησιμοποιούνται για κομποστοποίηση εκτός από τα λαχανευόμενα (αυτοφυή βρώσιμα) όπως η παπαρούνα, οι ζοχοί και τα αγριοράδικα που συλλέγονται για το τραπέζι μας. Στο φετινό ξεχορτάριασμα, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες παρακάτω, τα λαχανευόμενα είχαν την τιμητική τους και μας αντάμοιψαν με το παραπάνω για τον κόπο μας!
