Τσουκνίδα η φυτοπροστατευτική

Η τσουκνίδα είναι πάρα πολύ καλό φυτοπροστατευτικό και δυναμωτικό. Περιέχει πολλά θρεπτικά στοιχεία για τα φυτά, όπως σίδηρο, χαλκό, κάλιο, νάτριο, μαγγάνιο κλπ. Δρα προληπτικά σε μυκητιάσεις (ωίδιο, περονόσπορος των μπαξεβανικών κλπ). Ενισχύει το “ανοσοποιητικό” όλων των φυτών εξαιτίας των θρεπτικών στοιχείων που περιέχει με αποτέλεσμα να τα κάνει πολύ ανθεκτικά σε μελλοντικές προσβολές. Είναι φυσικό λίπασμα και αυξάνει την παραγωγή, απαραίτητο σε κάθε “καλό” μπαξεβάνη. Καταπολεμά τις πράσινες αφίδες και την μελίγκρα (σε συνδυασμό με πράσινο σαπούνι). Για τις μαύρες ψείρες των φασολιών δεν έχει καλά αποτελέσματα. Στα καρποφόρα δέντρα παρατήρησα ότι νύμφες και κάποια σκουληκάκια τα καταπολεμά, όπως το μαύρο σκουληκάκι της βανίλιας(αντίθετα στην μηλιά δεν έχει αποτέλεσμα). Ενισχύει και το κομπόστ. Ξεριζώστε μια τσουκνίδα και θα δείτε ένα πλούσιο και αφράτο χώμα δίπλα της.

Τρόποι παρασκευής

Ζεστό Έγχυμα. Σε μια κατσαρόλα βραστό νερό ρίχνω 100 gr αποξηραμένης τσουκνίδας και το αφήνω για 10 λεπτά μακριά από την φωτιά. Στη συνέχεια σουρώνω και το αραιώνω με κρύο νερό ώστε το τελικό διάλυμα να είναι 5 λίτρα. Αν βάλω φρέσκια τσουκνίδα η ποσότητα της πρέπει να είναι περίπου επί 5. (500 gr σε τελικό 5 λίτρα). Ψεκάζω άμεσα γιατί με την πάροδο της ώρας εξασθενεί.

Κρύο Έγχυμα – γρήγορο. Σε ένα κουβά (όχι μεταλλικό) βάζω ένα κιλό φρέσκιας τσουκνίδας (ή 200gr αποξηραμένης), 10 νερού και φροντίζω να ναι όλη μέσα στο νερό. Το αφήνω το πολύ για μια μέρα (αν έχει ζέστη λιγότερο) και μετά αφού σουρώσω, ψεκάζω άμεσα.

Κρύο Έγχυμα – αργό. Πάλι σε ίδιο κουβά βάζω τις ίδιες ποσότητες και το αφήνω για 14 μέρες περίπου σε σκιά, ανακατεύοντας καθημερινά. Μετά από μερικές μέρες αφρίζει και βρωμάει (γίνεται ζύμωση) Όταν είναι έτοιμο ψεκάζω καρποφόρα, ενώ αν πρόκειται για μπαξεβανικά αραιώνω πάλι μέχρι και 8 φορές αν είναι μικρά. Ο τρόπος αυτός είναι για δυνάμωμα, λίπανση, προστασία, αρκετά αποτελεσματικός σε ακάρεα (τετράνυχο), όμως δεν δρα τόσο αποτελεσματικά σε αφίδες. Αποθηκεύεται για μερικές μέρες ακόμη.

Οι δόσεις που αναφέρω στους παραπάνω τρόπους δεν κάνουν για κολοκύθια, αγγούρια και καλαμπόκια, καίνε τα φύλλα τους. Αν παρά ταύτα θέλετε να τα ενισχύσετε ψεκάστε μόνο στη ρίζα και σε μεγαλύτερη αραίωση. Σε κάθε περίπτωση οι ψεκασμοί σε όλα τα φυτά πρέπει να γίνονται αργά το απόγευμα για να μην έχουμε εγκαύματα. Όλα τα παραπάνω είναι πρακτικά συμπεράσματα από πειραματισμούς μου πάνω στις μελέτες των Σουηδών επιστημόνων Peterson και Jense.

Τσουκνίδα η απαξιωμένη

Τσουκνίδα ή Κνίδη (Urtica Dioica). Είναι από τα πολυτιμότερα φυτά, αλλά συγχρόνως και από τα πιο παρεξηγημένα. Η απαξίωση και περιφρόνησή της ίσως να οφείλεται στο ότι φυτρώνει παντού και σίγουρα στον κνησμό (φαγούρα, τσούξιμο) που προκαλεί όταν την αγγίξουμε, εξαιτίας του μυρμηγκικού οξέος που περιέχει.. Αν αγγίξετε τσουκνίδες με γυμνά χέρια, κόψτε μερικά  φύλλα μολόχας  και τρίψτε την ερεθισμένη περιοχή (και αν αναρωτιέστε για το που θα βρείτε μολόχα το πιθανότερο είναι λίγο παρά δίπλα να υπάρχει). Φυτρώνει παντού ακόμη και σε ακαλλιέργητους τόπους. Συλλέγουμε τα άνθη (μικρά άσπρα ή ασπροκίτρινα)  και τους τρυφερούς βλαστούς από Μάρτιο μέχρι Ιούνιο. Οι παλαιότεροι της περιοχής μας έλεγαν ότι η καλύτερη περίοδος συγκομιδής είναι η εαρινή ισημερία (21-22/3), αλλά αυτό παίζει ανάλογα με την διάρκεια του χειμώνα. Υπάρχουν περίπου 40 είδη παγκοσμίως, ενώ στην Ελλάδα συναντάμε τα παρακάτω είδη: Urtica dioica, Urtica urens, Urtica membranacea και Urtica pilulifera (σφαιροφόλος-το είδος με μικρές μπαλίτσες, σφαίρες).
Πάμε στα πολύτιμα συστατικά της: περιέχει ένζυμα, μυρμηγκικό οξύ, β-καροτένιο, βιταμίνες Α, Β και C (πάρα πολύ),  σίδηρο(μπόλικο), χαλκό, φώσφορο, νάτριο, κάλιο, μαγγάνιο, ασβέστιο και άλλα στοιχεία.

Ιδιότητες – Χρήσεις:

Αποτελεσματική σε περιπτώσεις πέτρας στη χολή, κυστίτιδας, νεφρίτιδας, διαλύει το ουρικό οξύ. Επειδή έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, βοηθά τον οργανισμό στην απορρόφηση σιδήρου συμβάλλοντας έτσι στην αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας. Συστήνεται σε αιμορραγίες, ρινορραγίες, αιμοπτύσεις, μητρορραγίες και στην αιματουρία. Εμπλουτίζει το αίμα. Ανακουφίζει στα αρθριτικά, στην ισχιαλγία και έχει προληπτική δράση στους ρευματισμούς. Έχει αντιοξειδωτική δράση, εξαιτίας του β-καροτένιου. Καταπολεμά φυσικά την τριχόπτωση (εννοείτε όχι την κληρονομική), την πιτυρίδα και τονώνει τα μαλλιά.  Θεραπεύει τις μολύνσεις της στοματικής κοιλότητας με καθημερινές πλύσεις. Θεωρείται από τα καλύτερα αποτοξινωτικά. Είναι και τονωτική. Κάνει καλό στο αναπνευστικό, στα δερματολογικά και αναπνευστικά προβλήματα.

Επίσης χρησιμοποιείται για την παρασκευή μάσκας για βαθύ καθαρισμό του προσώπου και ως βοτανόλαδο (το διαθέτουμε) για ενδυνάμωση των μαλλιών. Πίνεται ως αφέψημα ή έκχυμα, αλλά το 10λεπτο της διαδικασίας τηρείστε το (για να εξουδετερωθούν οι ουσίες που προκαλούν ερεθισμό). Οι περισσότεροι θα γνωρίζετε και την χρήση της στην «κουζίνα». Νοστιμότατη τσουκνιδόπιτα, βραστή σαλάτα,  σάλτσα πέστο, τσουκνιδόριζο κλπ. Μερικά από τα παραπάνω τα «είδαμε» σε μας (π.χ. σαπούνι τσουκνίδας, κυστίτιδα), άλλα τα αναδημοσιεύουμε από έγκυρες πηγές (σχετικά βιβλία, site, μελέτες). Και επειδή τα φυτά είναι και αυτά ζώντες οργανισμοί δεν θα μπορούσαν να μην επωφεληθούν και αυτά από τις θεραπευτικές ιδιότητες της τσουκνίδας, Ισχυρό φυτοπροστατευτικό –δυναμωτικό. Αναλυτικά σε άλλη πιο εξειδικευμένη ανάρτηση. 
άλλες πηγές: 
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1
http://www.pfaf.org
http://www.botanical.com

Καλλιέργεια Σπαθόχορτου

Σπαθόχορτο, Βαλσαμόχορτο, Υπέρικο, Hypericum perforatum. Γνωστό και ως Saint John' wort (βότανο του Αη Γιάννη). Πολυετές (από 2 μέχρι και 10 έτη σε κάποια είδη), φαρμακευτικό φυτό από τα πιο γνωστά και ευρέως χρησιμοποιούμενα στην ελληνική παράδοση. Το συναντάμε αυτοφυές παντού στην ύπαιθρο ακόμη και σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο. Προτιμά φτωχά - ξηρικά εδάφη και για αυτό το βρίσκουμε ακόμη και κάτω από βράχους. Στον βοτανόκηπο μας καλλιεργούμε πειραματικά 30 περίπου φυτά και ήταν μεγάλη πρόκληση για μας να κατορθώσουμε να το αναπαράγουμε.
Συλλέγοντας τους σπόρους από αυτοφυή βαλσαμόχορτα άρχισα να σπέρνω από Σεπτέμβριο μέχρι και Μάρτιο. Δοκίμασα πολλούς τρόπους σποράς και σε διαφορετικής ποιότητας και σύστασης χώματος. Ενδεικτικά αναφέρω το βάπτισμα των σπόρων σε ζεστό νερό ή σε αραιό διάλυμα Θειΐκού οξέος (εφαρμόζοντας μια μεταπτυχιακή εργασία) ή ακόμη και σπορά σε βαμβάκι. Τα βαπτίσματα ήταν αποτυχία, ενώ στο βαμβάκι φύτρωσε (μετά από 15 μέρες), αλλά ήταν αδύνατη η μεταφύτευση. Κάποια άλλα που έσπειρα σε κεσεδάκια τον Φλεβάρη και φύτρωσαν, εξακολουθούν να παραμένουν ασθενικά και μικροκαμωμένα. Παράλληλα μεταφύτευα στον βοτανόκηπό μας φυτά που “ξερίζωνα” από το βουνό. Η επιτυχία ήρθε την 3^η φορά στο τέλος Οκτωβρίου και μάλιστα «έπιασαν» σχεδόν όλα. Σήμερα τα φυτά αυτά συνεχίζουν να με εκπλήσουν. Άνθισαν ήδη από την 20 Μάη, ενώ τα αυτοφυή στην περιοχή μας τα περιμένουμε μετά την 10 Ιούνη. Χωρίς να έχουν ιδιαίτερη φροντίδα η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι η σύσταση του χώματος, που μόνο φτωχή δεν είναι στον κήπο μας. Συμπερασματικά δύσκολο φυτό για σπορόφυτα, θέλει και άλλα πειράματα από το Φθινόπωρο.

Εκδρομή στον Βοτανόκηπο

Την Κυριακή 15/5/2011 μια μεγάλη παρέα με τους φίλους μας από τους Ομοτράπεζους και όχι μόνο, μας επισκέφτηκαν στο χωριό μας. Τους ξεναγήσαμε στον μπαξέ και στα βότανά μας, φτιάξαμε σαπούνι με την ψυχρή μέθοδο και ενυδατική-θρεπτική κρέμα με σπαθόλαδο και χαμομηλόλαδο. Παίξαμε μικροί και μεγάλοι, φάγαμε και τσουγκρίσαμε, κουβεντιάσαμε και χαλαρώσαμε. Φεύγοντας όλοι πήρανε από μια κρεμούλα, ενώ ένα σαπουνάκι θα σας έρθει παιδιά μέσα στις επόμενες μέρες (λίγο υπομονή, πρέπει να σκληρύνει).

Τι είναι Βοτανόλαδο

Το βοτανόλαδο είναι ένα μίγμα βοτάνου και βιολογικού extra παρθένου ελαιόλαδου παραγωγής μας, που προκύπτει αν το αφήσουμε για ορισμένες μέρες στον ήλιο. Είναι ένα «βάμμα» του βοτάνου στο δώρο της φύσης, το ελαιόλαδο και όχι στο οινόπνευμα. Είναι το αβίαστο έγχυμα του βοτάνου στο ελαιόλαδο και όχι στο βρασμένο νερό. Πιο συγκεκριμένα, σε σκούρο μπουκάλι βάζουμε επιλεγμένα μέρη του βοτάνου (κυρίως άνθη, αλλά και σε μερικά βότανα καινούργια φύλλα) σε γενική αναλογία ένα μέρος φρεσκοκομμένου βοτάνου προς 4 μέρη λαδιού για ορισμένες μέρες στον ήλιο.

Η έκθεση στον ήλιο ποικίλει και εξαρτάται από το βότανο π.χ. για το σπαθόλαδο χρειάζεται τουλάχιστον 30 μέρες ηλιόλουστης έκθεσης, ενώ για το δαφνόλαδο ή το χαμομηλόλαδο η έκθεση περιορίζεται σε 15 με 20 μέρες. Η ακριβής έκθεση που είναι ζητούμενο για ποιοτικό βοτανόλαδο είναι θέμα πολλών παραμέτρων. Προς το παρόν μάς οδηγεί η εμπειρία, η παρατήρηση και η γνώση, αλλά ήδη το ψάχνουμε με ειδικές αναλύσεις με σκοπό το δυνατόν ποιοτικότερο βοτανόλαδο. Εννοείτε ότι κατά την διάρκεια της παρασκευής και συσκευασίας παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα αποστείρωσης, αν και το ελαιόλαδο είναι από την φύση του ένα ισχυρό συντηρητικό, όπως ήξεραν οι παλαιότεροι ημών παρά πολύ καλά. Τα βοτανόλαδα τα χρησιμοποιούμε για την παρασκευή εξειδικευμένων σαπουνιών, αλοιφών και κρεμών, αλλά και αυτόνομα, εκμεταλλευόμενοι τις πολύτιμες ιδιότητές τους.. Διαθέτουμε βοτανόλαδο θυμαριού, φασκόμηλου, μολόχας, τσουκνίδας, δεντρολίβανου, μαντζουράνας, λεβάντας, καλέντουλας, σπαθόλαδου, χαμομηλόλαδου, δαφνόλαδου σε μπουκαλάκι των 100ml και 180ml

Συσκευασία σαπουνιών

Αφού ωριμάσουν τα χειροποίητα σαπούνια, πρέπει να τα συσκευάσουμε για να μην σκονίζονται και για να μην χάνουν εύκολα το άρωμά τους. Μια καλή ιδέα είναι να τα τυλίξουμε με σελοφάν, όχι όμως ερμητικά. Καλό είναι να αναπνέουν, οπότε αφήνουμε μερικές τρυπούλες περιμετρικά. Άλλη κλασική ιδέα είναι το χάρτινο κουτάκι. Η διακόσμησή τους είναι ένα άλλο ξεχωριστό και δημιουργικό παιχνίδι. Αποξηραμένα άνθη, διακοσμητικές κορδέλες, καλλιτεχνικές ετικέτες και ότι άλλο κατεβάσει ο νους μας!

Συνταγή για σαπούνι

Βασικές Οδηγίες
Συνταγή για Σαπούνι (ψυχρή μέθοδος)

Υλικά:

Ø      500 gr τηγανέλαιο

Ø      157,80gr αποσταγμένο νερό

Ø      67,63 gr NAOH (καυστικό νάτριο)

Ø      150 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας

1.  Μέτρα ασφαλείας. Φοράμε γάντια, μάσκα (ειδικά αν είμαστε σε κλειστό χώρο) και έχουμε ένα μπουκάλι ξύδι κοντά μας για να βάλουμε αν πέσει πάνω μας NAOH. Ζυγίζουμε το αποσταγμένο νερό και το βάζουμε σε ένα γυάλινο δοχείο. Ρίχνουμε σιγά - σιγά μέσα στο νερό το καυστικό νάτριο ζυγισμένο με ακρίβεια και αυτό), ανακατεύοντας με κουτάλα πλαστική ή ξύλινη. Προσοχή ποτέ δεν ρίχνουμε νερό μέσα στην καυστική ποτάσα και ποτέ δεν χρησιμοποιούμε ζεστό νερό!!! Καθώς ανακατεύουμε η θερμοκρασία του νερού θα ανεβεί αρκετά και το νερό θα γίνει διαυγές

.

2.  Σε ένα άλλο γυάλινο δοχείο βάζουμε το λάδι και το ζεσταίνουμε μέχρι 42. Σε κάθε δοχείο έχουμε μέσα του ένα θερμόμετρο. Όταν και τα δύο δοχεία είναι στην ίδια θερμοκρασία ακριβώς (από 28-42 ^οC) ρίχνουμε στο λάδι το καυστικό νάτριο (όχι το αντίθετο) και ανακατεύουμε συνεχώς. Για το ανακάτεμα χρησιμοποιούμε μπλέντερ χειρός (του φραπέ). Μετά από 10-15 λεπτά το μείγμα αρχίζει να πήζει (αφήνει ίχνη) και σταματάμε το ανακάτεμα. Το μίγμα έχει σαπωνοποιηθεί κατά 80%.

3.   Στη συνέχεια ρίχνουμε το αιθέριο λεβάντας και ανακατεύουμε καλά με κουτάλα για 2-3 λεπτά. Είμαστε έτοιμοι να το βάλουμε στα καλούπια.  Από πριν έχουμε φροντίσει να βάλουμε βαζελίνη ή λαδόκολλα στα καλούπια (για να βγει εύκολα το σαπούνι όταν γίνει). Προσοχή είναι ακόμα καυστικό.

4.   Αφού γεμίσουν τα καλούπια τα τυλίγουμε καλά με ύφασμα ή πετσέτα ώστε να είναι ζεστά. Τα αφήνουμε ήσυχα (δεν τα κουνάμε είναι ακόμη ρευστό το σαπούνι) και ξεκαλουπώνουμε μετά από 48 ώρες. Κόβουμε με μαχαίρι σε μικρότερα κομμάτια των 100gr περίπου

5.      Τα σαπούνια τα αφήνουμε σε χώρο σκιερό και καλά αεριζόμενο για να σκληρήνουν. Μετά από 2 μήνες είναι έτοιμα. Όσο περισσότερο ωριμάσουν τόσο καλύτερα γίνονται και πέφτει το PH τους.
6. Για να είμαστε σίγουροι ότι έγινε πλήρη εξουδετέρωση της καυστικής σόδας θα πρέπει να ακολουθήσουμε την διαδικασία της υπερλίπανσης. Δηλαδή το λάδι μας να είναι λίγο παραπάνω ή η σόδα λίγο λιγότερη. Στη συγκεκριμένη συνταγή δεν υπάρχει υπερλίπανση. Αν θέλετε μια υπερλίπανση 5%  θα πρέπει η ποσότητα της καυστικής σόδας να είναι 64,7γρ. Γενικά προτείνεται να υπάρχει πάντα υπερλίπανση(ειδικά σε αυτούς που δεν έχουν συσκευές μέτρησης των ελαίων) σε ποσοστό από 5% εως 8%.

Συνταγή Σπαθοαλοιφής

Η σπαθοαλοιφή είναι μια λιπαρή κρέμα φτιαγμένη από δύο αγνά υλικά: Κερί μέλισσας και ελαιόλαδο. Εμείς προτιμάμε βιολογικό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο χαμηλής οξύτητας παραγωγής μας  και λευκοκέρι.

Υλικά
30gr Μελισσοκέρι
120 gr σπαθόλαδο
10-15 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας

Μερικές σταγόνες βάμα πρόπολης

Σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε το μελισσοκέρι με το σπαθόλαδο σε σιγανή φωτιά για να μην χαθεί μέρος από τα πολύτιμα συστατικά του. Όταν λιώσει το κερί ανακατεύουμε με το χτυπητήρι του καφέ μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Μόλις η θερμοκρασία πέσει γύρω στους 48oC ρίχνουμε τις σταγόνες του αιθέριου λεβάντας και πρόπολης (προαιρετικά επειδή έχει αλκοόλη) και ανακατεύουμε για λίγο με ξύλινη κουτάλα. Πριν αρχίσει να πήζει βάζουμε το μείγμα σε αποστειρωμένα γυάλινα βαζάκια. Η σπαθοαλοιφή μας είναι έτοιμη! Αν τη θέλουμε σφιχτή προσθέτουμε κερί.

Χρήσεις-Ιδιότητες: Ιδανική για καψίματα, σκασμένα χείλη, συγκάματα (και στα μωρά), αιμοροΐδες.. Επίσης σε ελαφριές πληγές, κοψίματα, σκασμένες φτέρνες και χέρια.  Πάρα πολύ καλή για περιπτώσεις ξηροδερμίας. Αποτελεσματική για τα καψίματα από τον ήλιο. (κάτι σαν κρέμα after sun) Στις περσινές μας διακοπές κάθε βράδυ αλείφαμε τα παιδάκια μας σπαθοαλοιφή ή σπαθόλαδο και εξαφανιζόταν οι κοκκινίλες, μαλάκωνε όλο τους το σώμα Επειδή περιέχει κερί μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί σε δερμάτινα ρούχα και καπέλα, επίσης σε έπιπλα και δερμάτινα  παπούτσια σαν γυαλιστικό – συντηρητικό.

Ξήρανση Βοτάνων

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι ξήρανσης των βοτάνων αλλά ο καλύτερος και οικονομικότερος είναι ο φυσικός τρόπος. Ο βασικός λόγος που γίνεται η ξήρανση είναι να εξατμιστεί η υγρασία που περιέχει το φυτό, ώστε να μπορεί να αποθηκευτεί χωρίς να μουχλιάσει και να διατηρεί παράλληλα τις πολύτιμες ιδιότητές του.

Αφού συλλέξουμε τα βότανα την κατάλληλη εποχή, τα τοποθετούμε στην αποθήκη μας, που είναι χώρος σκοτεινός, χωρίς υγρασία και αεριζόμενος। Ανάλογα με το βότανο, δένεται σε ματσάκια και κρεμιέται ανάποδα (φασκόμηλο, μελισσόχορτο, λουΐζα κλπ) ή απλώνεται σε λεπτές στιβάδες πάνω σε λεκάνες με σίτα (θυμάρι, χαμομήλι κλπ)। Η μέθοδος αυτή είναι χρονοβόρα και η διάρκεια ξήρανσης εξαρτάται από το βότανο και επιπλέον από την θερμοκρασία που υπάρχει στην αποθήκη। Με θερμοκρασία γύρω στους 28 βαθμούς κάποια βότανα ξηραίνονται σε 10 μέρες περίπου. Πρέπει να αποφεύγεται η ξήρανση στον ήλιο, παρόλο που συντομεύει το χρόνο ξήρανσης, γιατί τα βότανα περιέχουν αιθέρια έλαια που «μειώνονται» εκτιθέμενα στον ήλιο. Το φυτό είναι αποξηραμένο όταν τα φύλλα του θρυμματίζονται και οι βλαστοί του σπάνε (δεν λυγίζουν). Ακολουθεί το «καθάρισμα» και μετά τα τοποθετούμε σε μεγάλα γυάλινα βάζα αεροστεγώς κλεισμένα, που φυλάσσονται επίσης σε σκοτεινό χώρο. Τα μεταλλικά και τα πλαστικά δοχεία δεν συνιστώνται γιατί μπορούν να μολύνουν τα βότανα. Προληπτικά ρίχνουμε μερικούς κόκκους ρυζιού μέσα στα βάζα, ώστε να απορροφηθεί τυχόν πλεονάζουσα υγρασία.

Με αυτόν τον τρόπο ξήρανσης και αποθήκευσης τα βότανα κρατούν τη μυρωδιά τους, το χρώμα τους (τα περισσότερα) και φυσικά όλα τα πολύτιμα συστατικά τους.

Αντίθετα οι περισσότεροι επαγγελματίες, που βασική τους αρχή

είναι η όσο το δυνατόν γρηγορότερη ξήρανση, ακολουθούν άλλες
βιομηχανικές μεθόδους, όπως βαθιά κατάψυξη του βοτάνου (λυοφιλοποίηση) ή ξήρανση με ρεύμα ξηρού αέρα που οδηγούν σε αλλοίωση των συστατικών τους. Για τους ίδιους λόγους πρέπει να αποφεύγεται η ξήρανση στην κουζίνα ή στο φούρνο μικροκυμάτων.

Συσκευασία καλλυντικής κρέμας

Αφού φτιάξετε την κρεμούλα σας θα πρέπει κάπου να την βάλετε. Να προτιμάτε πάντα γυάλινη συσκευασία ή ειδικό πλαστικό βαζάκι, χωρίς τοξικές ουσίες. Τα περισσότερα πλαστικά περιέχουν επικίνδυνες χημικές ουσίες, π.χ. φαλικούς εστέρες, που μεταναστεύουν σε λιπαρό περιεχόμενο πολύ εύκολα. Άρα όταν αλείφουμε την κρέμα στο πρόσωπο ή στο σώμα μας βάζουμε και λίγο από τις επικίνδυνες ουσίες.Η παραπάνω συμβουλή αφορά και τις λιπαρές τροφές. Είναι πολύ επικίνδυνη η πλαστική συσκευασία στο λάδι, στα γαλακτομικά, στα βούτυρα και γενικά στις λιπαρές τροφές. Εξαίρεση αποτελούν οι συσκευασίες pet, που είναι πιο προσεγμένες. Για τις κρεμούλες μας λοιπόν, δεν ρισκάρουμε με αγνώστου προέλευσης πλαστικά βαζάκια και επιλέγουμε τα γυάλινα, που είναι ακίνδυνα.

Φασκόμηλο

Φασκόμηλο (Sage), γνωστό και ως Χαμοσφάκα ή Καυλόχορτο ή αλιφασκιά. Οι αρχαίοι Ελληνες το χρησιμοποιούσαν στα δαγκώματα των φιδιών, ως τονωτικό του μυαλού - σώματος και για να "διεγείρουν" τη γονιμότητα

Καλλιέργεια

Υπάρχουν πάρα πολλά είδη φασκόμηλου με πιο γνωστά τα Salvia. Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 23 είδη φασκόμηλου και τα πιο εμπορικά είναι: Salvia officinalis (η φαρμακευτική), salvia triloba, salvia pomifera, salvia grandiflora. Υπάρχει ένα είδος η salvia divinorum που είναι ισχυρό παραισθησιογόνο φυτό και φύεται μόνο σε μια περιοχή του Μεξικού. Τα δικά μας φασκόμηλα είναι ημιθαμνώδη πολυετή φυτά (10 - 15 έτη) με ύψος περίπου 0,5m-0.8m. Ανθίζει  από Απρίλιο ως Ιούνιο (ανάλογα το είδος) και έχει μεγάλα άνθη άσπρα ή μώβ ή και ροζ. Αντέχει σε χαμηλές  και υψηλές θερμοκρασίες, στην ξηρασία και απαιτεί εδάφη καλά αεριζόμενα με pH ουδέτερο(ιδανικό το 6,8) έως και αλκαλικό. Ενδιαφέρον παρουσιάζει μια Ελληνική ντόπια ποικιλία το Salvia triloba που φύεται κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα. Τα φύλλα του είναι μεγαλύτερα και σχηματίζουν τρεις λοβούς. Πολύ πιο αρωματικό και με μηδενική σχεδόν καμφορά σε σχέση με το κλασικό Salvia officinalis. Πολλαπλασιάζεται εύκολα με μοσχεύματα που φτιάχνονται από τέλη Αυγούστου.

Ιδιότητες

Κλασικό βότανο για φλεγμονές του στόματος (ουλίτιδα, στοματίτιδα, γλωσσίτιδα),  λαρυγγίτιδας και αμυγδαλίτιδας. Διακρίνεται για τις αντισηπτικές και αποξηραντικές του ιδιότητες, είναι πολύ αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση της καταρροής, γιατί βοηθάει να καθαρίσει ο βλεννογόνος της μύτης και των πνευμόνων από τις υπερβολικές εκκρίσεις Αντιβηχικό, τονωτικό, σπασμολυτικό, αντιδιαρροϊκό, αντιφυσητικό, αποχρεμπτικό, αντιπυρετικό, ευστόμαχο. Επίσης αντιμηκυτιακό και αντιβακτηριδιακό. Χρησιμοποιείται σαν καρδιοτονωτικό, κατά των νευραλγιών, σε παθήσεις ήπατος νεφρών και εξωτερικά σε πληγές και έλκη. Ελαττώνει τα αέρια του εντέρου, είναι διουρητικό και εμμηναγωγό. Σε κυκλαδίτικα νησιά και στην Κύπρο λέγεται ότι δεν αρρωσταίνει ο άνθρωπος αν έχει μια αλιφασκιά στον κήπο του και πίνει συχνά το τσάι της. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, κοσμετολογία, και στη βιομηχανία τροφίμων ως αρωματικό και φυτικό αντιοξειδωτικό. Στη μαγειρική για να αρωματίσει διάφορους ζωμούς και σάλτσες, όπως επίσης λάδι και ξίδι. Με φασκόμηλο μαρινάρουμε κρέας, πουλερικά, αλλά και ψάρι (super γεύση). Θεωρείται μελισσοτροφικό φυτό αλλά και εντομοαπωθητικό.

Αντενδείξεις
Το φασκόμηλο δεν συνιστάται στις γυναίκες που θηλάζουν καθώς πικραίνει το γάλα. Διεγείρει τους μύες της μήτρας και πρέπει να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης Σε μεγάλες δόσεις είναι τοξικό εξαιτίας των ουσιών που περιέχει (θουγιόνη, τιχόνη κ.α.) Αναφέρονται περιπτώσεις  δηλητηρίασης, πονοκεφάλου ακόμη και επιληψίας από υπερβολική χρήση.  

Χρησιμοποιούμενα μέρη: Φύλλα, άνθη. Συλλογή σε πλήρη άνθιση αλλά και μετά. Μαζεύουμε τα φύλλα του μέχρι και Σεπτέμβριο. Εξασθενεί με την πάροδο του χρόνου. Διατηρείται σε γυάλινο βάζο για 2-3 χρόνια. Παρασκευάζεται ως έγχυμα.(1-2 κουταλάκια σε ένα φλυτζάνι βραστό νερό)
πηγές:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%BF
www.pfaf.org
www.botanical.com 
www.ema.eu