Τα περισσότερα στοματικά διαλύματα περιέχουν χλωρεξιδίνη. Η χλωρεξιδίνη
είναι χημική ουσία που χρησιμοποιείται σαν αντισηπτικό. Καταπολεμά τα (Gram+) βακτήρια
και έχει περιορισμένη δράση σε μύκητες. Σε
μελέτη που πραγματοποίησαν Βρετανοί ερευνητές (δημοσιεύθηκε στο Free Radical
Biology & Medicine) με στοματικά διαλύματα χλωρεξιδίνης, διαπίστωσαν ότι
εξοντώνει τα ωφέλιμα βακτήρια του στόματος και εμποδίζει την χαλάρωση των
αιμοφόρων αγγείων οδηγώντας σε αύξηση της αρτηριακής πίεσης και του κίνδυνου
εμφράγματος. Επιπλέον οι λοιμωξιολόγοι δεν συνιστούν τη χρόνια καθημερινή χρήση
τους, επειδή συμβάλλουν στη δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων στο στόμα και
διαταράσσουν τη φυσιολογική μικροβιακή ισορροπία του στόματος. Επίσης η καθημερινή
χρήση τους για μεγάλο χρονικό διάστημα οδηγήσει στον αποχρωματισμό των δοντιών
(καφέ χρώμα). Ακόμη, μπορεί να αποχρωματίσει και να επιμηκύνει τις θηλές της
γλώσσας (τριχωτή γλώσσα) και να οδηγήσει σε παροδική απώλεια ή αλλοίωση της
γεύσης (ιδιαίτερα του αλμυρού). Τέλος, η παρατεταμένη χρήση τους μπορεί να
προαγάγει τη δημιουργία πέτρας στα δόντια.
Πολλές οδοντόκρεμες αλλά και στοματικά διαλύματα περιέχουν
φθόριο. Είναι ανοικτοκίτρινο δηλητηριώδες αέριο, το πιο δραστικό από όλα τα
στοιχεία. Το F2 είναι πάρα πολύ επικίνδυνο, πολύ περισσότερο από τα άλλα
αλογόνα, ακόμη και από το χλώριο. Οι περισσότερες οδοντόκρεμες έχουν κάποια
μορφή φθοριούχας ένωσης, συνήθως φθοριούχο νάτριο ή κάποια παραλλαγή του.
Πρόκειται για την ίδια ακριβώς ουσία που χρησιμοποιείται σε εντομοκτόνα και
ποντικοκτόνα. Είναι επιβλαβές, ιδιαίτερα για την υγεία των δοντιών των παιδιών,
καθώς καταστρέφει τους ιστούς τόσο των αναπτυσσόμενων δοντιών όσο και των οστών.
Η σκελετική φθορίωσή είναι μια πάθηση της οποίας τα συμπτώματα εμφανίζονται στα
οστά, στους μύες και στο νευρικό σύστημα, καθώς η συσσώρευση φθορίου προκαλεί
παραμορφώσεις των οστών, αποτιτανώσεις στους συνδέσμους, ελάττωση της
κινητικότητας των αρθρώσεων, απώλεια μυϊκής μάζας και πόνους στις αρθρώσεις και
στα οστά. Το φθόριο επιδρά σημαντικά στο ανοσολογικό σύστημα με διάφορους
τρόπους, με κοινό αποτέλεσμα την ελάττωση της λειτουργικότητας του. Η συνέπεια
αυτής της δράσης του φθορίου είναι αφενός μεν η μεγαλύτερη ευπάθεια του
οργανισμού σε μικρόβια και ιούς και, αφετέρου, η εκδήλωση διαφόρων αντοάνοσων
παθήσεων. Επίσης αναστέλλει σημαντικά τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, αφού
«εκτοπίζει» το ιώδιο. Δεκάδες έρευνες έχουν αποδείξει την άμεση σχέση
κατανάλωσης φθορίου ακόμα και με μείωση του ανθρώπινου δείκτη νοημοσύνης! Το
φθόριο καταστρέφει μια ουσία που είναι υπεύθυνη για την ορθή λειτουργία του
νευρικού συστήματος, την ακετυλοχολίνη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αδράνεια
στη μεταβίβαση εντολών προς τον εγκέφαλο, την αποδυνάμωση της μνήμης ενώ η
έλλειψη της ευθύνεται και για τη νόσο Alzheimer. Συν τοις άλλοις, ευθύνεται για
μια σειρά καρκινογενέσεις ιδιαίτερα στα οστά καθώς και για οστεοπόρωση και
αρθρίτιδα. Από το 1990 το φθόριο έχει συγκαταλεγεί στις καρκινογόνες ουσίες από
το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ με ένδειξη καρκίνου των οστών και
οστεοσαρκώματος. Η Διεθνής Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας
κατέταξε το φθόριο ως μη αποδεκτό οδοντικό φάρμακο, λόγω της υψηλής τοξικότητάς
του. Με μια ολιγόλεπτη βόλτα σε έγκυρες σελίδες του διαδικτύου θα βρείτε πολύ
περισσότερα.
Μπορείτε να φτιάξετε ένα εντελώς ακίνδυνο, φυσικό στοματικό
διάλυμα μόνοι σας. Χρησιμοποιήστε βότανα, τζελ αλόης, πρόπολη, σόδα φαγητού και
φυσική γλυκερίνη. Τα κατάλληλα βότανα για την προστασία της στοματικής
κοιλότητας και των δοντιών είναι: φασκόμηλο, πράσινο τσάι, γαρύφαλλο, αχιλλέα,
καλέντουλα, δυόσμος, μέντα, γλυκάνισος, θυμάρι, μαϊντανός, άρκτιο, κανέλα,
μολόχα, ρίγανη, βασιλικός, δεντρολίβανο, χαμομήλι, εχινάκια, αλθαία. Κάποια από
αυτά είναι για ουλίτιδες (π.χ. φασκόμηλο), άλλα για άφθες (π.χ. αλθαία),
άλλα αντιβακτηριδιακά κλπ. Ανάλογα τι διάλυμα θέλετε, φτιάχνεται δυνατό εκχύλισμα με
τα κατάλληλα από τα παραπάνω βότανα. Όταν κρυώσει το διάλυμα προσθέτετε λίγο
σόδα φαγητού και γλυκερίνη. Αποφύγετε να ρίξετε αιθέρια έλαια, αφού δεν είναι υδατοδιαλυτά
και υπάρχει κίνδυνος «καψίματος» ή και
κατάποσης. (οι σταγόνες των αιθέριων συσσωρεύονται αδιάλυτες στην επιφάνεια του
διαλύματος και κάποιες από αυτές είναι άκρως επικίνδυνες).
Πηγές
1 σχόλιο:
πειδη τωρα ασχολουμαι με τα οικολογικα προιοντα υπαρχει καποια ακριβησ συνταγη?
Δημοσίευση σχολίου