Τα περισσότερα στοματικά διαλύματα περιέχουν χλωρεξιδίνη. Η χλωρεξιδίνη
είναι χημική ουσία που χρησιμοποιείται σαν αντισηπτικό. Καταπολεμά τα (Gram+) βακτήρια
και έχει περιορισμένη δράση σε μύκητες. Σε
μελέτη που πραγματοποίησαν Βρετανοί ερευνητές (δημοσιεύθηκε στο Free Radical
Biology & Medicine) με στοματικά διαλύματα χλωρεξιδίνης, διαπίστωσαν ότι
εξοντώνει τα ωφέλιμα βακτήρια του στόματος και εμποδίζει την χαλάρωση των
αιμοφόρων αγγείων οδηγώντας σε αύξηση της αρτηριακής πίεσης και του κίνδυνου
εμφράγματος. Επιπλέον οι λοιμωξιολόγοι δεν συνιστούν τη χρόνια καθημερινή χρήση
τους, επειδή συμβάλλουν στη δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων στο στόμα και
διαταράσσουν τη φυσιολογική μικροβιακή ισορροπία του στόματος. Επίσης η καθημερινή
χρήση τους για μεγάλο χρονικό διάστημα οδηγήσει στον αποχρωματισμό των δοντιών
(καφέ χρώμα). Ακόμη, μπορεί να αποχρωματίσει και να επιμηκύνει τις θηλές της
γλώσσας (τριχωτή γλώσσα) και να οδηγήσει σε παροδική απώλεια ή αλλοίωση της
γεύσης (ιδιαίτερα του αλμυρού). Τέλος, η παρατεταμένη χρήση τους μπορεί να
προαγάγει τη δημιουργία πέτρας στα δόντια.
Πάμε τώρα στο φθόριο και στις ενώσεις του.