Έλαιο σπόρων Γαϊδουράγκαθου 100μλ

 

Νέο Έλαιο ψυχρής έκθλιψης!

Το έλαιο Γαϊδουράγκαθου προέρχεται από την ψυχρή έκθλιψη μόνο των σπόρων του φυτού Silybum Marianum γνωστό και με το όνομα Milk thistle. Το φυτό ανήκει στην οικογένεια Asteraceae και στην Ελλάδα θα το ακούσουμε και ως Κουφάγκαθο ή και Σίλυβο. Ετήσιο ή και διετές φυτό, ιθαγενές της Νότιας Ευρώπης, αλλά σήμερα φυτρώνει σχεδόν σε όλο τον πλανήτη. Φθάνει σε ύψος μέχρι και τα 2,5 μέτρα, έχει αγκάθια σχεδόν παντού, μωβ-βιολετί λουλούδια και γυαλιστερά φύλλα ανοιχτού πράσινου χρώματος με λευκές “φλέβες”. Ανθίζει από τέλη Μαΐου ως τον Αύγουστο σε μεγάλο όμως υψόμετρο.

Οι σπόροι συλλέγονται στο στάδιο της πλήρους ωρίμανσης από άγρια αυτοφυή Γαϊδουράγκαθα  σε ακαλλιέργητες εκτάσεις.  Η παραγωγή του ελαίου γίνεται με την ψυχρή σύνθλιψη των σπόρων χρησιμοποιώντας τεχνολογία υψηλής πίεσης, δεν χρησιμοποιούνται χημικοί διαλύτες στη διαδικασία εκχύλισής του και δεν επιδέχεται καμία επιπρόσθετη επεξεργασία. Το παραγόμενο έλαιο είναι 100% Καθαρό και Φυσικό, δεν αραιώνεται με άλλα έλαια βάσης (πχ  αμυγδαλέλαιο, ηλιέλαιο, ελαιόλαδο κλπ) και δεν περιέχει κανένα άρωμα.

Συστατικά:

Το Έλαιο σπόρων Γαϊδουράγκαθου αποτελεί πλούσια πηγή λινελαϊκού οξέος, ενός απαραιτήτου λιπαρού οξέος της ομάδας ωμέγα-6 αλλά και α-λινολεϊκού οξέος (ωμέγα-3). Επιπλέον περιέχει μεγάλες ποσότητες της βιταμίνης Ε. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά φλαβονοειδή, όπως σιλυβίνη Α και Β, silidianin, silicristin και  σιλυμαρίνη.  Ειδικά η σιλυμαρίνη και η σιλυβίνη, θεωρούνται ότι συμβάλλουν στην προστασία του ήπατος, αλλά και έχουν ισχυρές αντιοξειδωτικές, αντιϊνωτικές, ηπατοπροστατευτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Ιδιότητες- Χρήσεις:

Το λάδι γαϊδουράγκαθου είναι ευεργετικό στην αναγέννηση του ήπατος και βοηθάει στην αποτοξίνωσή του. Χρησιμοποιείται ως εναλλακτική θεραπεία για ασθενείς με ηπατίτιδα και κίρρωση του ήπατος. Μειώνει τις οργανικές βλάβες που προκαλούνται από μακροχρόνια κατανάλωση αλκοολούχων ποτών. Υποστηρίζει την κυτταρική αναγέννηση των νεφρών και την καλή λειτουργία της χολής. Φιλτράρει τις βλαβερές και τοξικές  ουσίες, αποτρέπει τη δημιουργία πετρών (χολής και νεφρών), «καθαρίζει» το σώμα από τα μεταβολικά απόβλητα, βελτιώνει τη λειτουργία της χοληδόχου κύστης, της σπλήνας και των νεφρών. Μειώνει τα επίπεδα της κακής χοληστερόλης LDL, των τριγλυκεριδίων, της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και μπορεί να βελτιώσει τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα σε άτομα με διαβήτη. Αυξάνει την καλή HDL χοληστερόλη και έτσι μειώνεται ο κίνδυνος για αθηροσκλήρωση. Προκαλεί αύξηση των γαστρικών υγρών. ανακουφίζει από δυσπεψία, φουσκώματα και μετεωρισμούς⁽⁸⁾. Ενισχύει τη μνήμη και τη λειτουργία του εγκεφάλου, βοηθάει στην πρόληψη της νόσου του Alzheimer. Ρυθμίζει αποτελεσματικά το μέγεθος των λιποκυττάρων του σώματος, αυξάνει την συνολική διαδικασία του μεταβολισμού και χρησιμοποιείται για την απώλεια βάρους. Βελτιώνει την υγεία του δέρματος, αναπληρώνει νεκρά κύτταρα, προστατεύει το δέρμα από την πρόωρη γήρανση, μειώνει τις ρυτίδες συμβάλλοντας στη διατήρηση της νεανικότητας του δέρματος. Επίσης βοηθάει στην επούλωση πληγών, σε δερματικούς ερεθισμούς και καταπραΰνει την ψωρίαση.

Επιστημονικές Έρευνες – Μελέτες 

Έλαιο από καρπούς Άγριας Τριανταφυλλιάς- Κυνόροδου

Το έλαιο Άγριο τριαντάφυλλο (Κυνόροδο) είναι 100% φυσικό προϊόν με θεραπευτικές, αντιγηραντικές και αναζωογονητικές ιδιότητες. Ο καρπός συλλέγεται στο στάδιο της πλήρους ωρίμανσης από άγριες αυτοφυείς τριανταφυλλιές σε υψόμετρο  πάνω από 800 μέτρα, καθώς και από κάποιες που καλλιεργούμε με φυσικό τρόπο στο χωράφι μας. Το έλαιο παράγεται  μόνο από τους σπόρους του Κυνόροδου (Rosehip - Rosa Canina L.) με ψυχρή έκθλιψη, χρησιμοποιώντας τεχνολογία υψηλής πίεσης και δεν χρησιμοποιούνται χημικοί διαλύτες στη διαδικασία εκχύλισής του, ούτε άλλα έλαια βάσης όπως αμυγδαλέλαιο, ηλιέλαιο, ελαιόλαδο κλπ. Δεν επιδέχεται καμία επιπρόσθετη επεξεργασία, δεν περιέχει κανένα άρωμα, έχει την συγκεκριμένη μυρωδιά του  καρπού του τριαντάφυλλου, είναι 100% Φυσικό και καθαρό! Είναι ένα πηχτό λάδι που απορροφάται όμως απαλά από το δέρμα χωρίς να μπλοκάρει τους πόρους, αφήνοντας μια αίσθηση βελούδινης απαλότητας. Αποτελεί μια πραγματική πολυτέλεια για κάθε τύπο δέρματος.

Συστατικά: Το έλαιο άγριου τριαντάφυλλου είναι εξαιρετικά πλούσιου σε λιπαρά οξέα, φυσικό ρετινοϊκό οξύ (Προβιταμίνη Α), τοκοφερόλες (Βιταμίνη Ε), Βιταμίνη Β2, Β3, C, D, Κ, αντιοξειδωτικά κτλ Έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε καροτίνη και για αυτό το χρώμα του ελαίου είναι κόκκινο-πορτοκαλί. Η υψηλή περιεκτικότητα σε βασικά λιπαρά οξέα αντιστοιχεί σε περισσότερο από το 90% της συνολικής του μάζας και συγκεκριμένα: Ωμέγα-3 (λινολενικό οξύ-περίπου 23%), Ωμέγα-6 (λινολεϊκό οξύ-περίπου 52%) και Ωμέγα-9 (ολεϊκό οξύ-περίπου 17%. Περιέχει επίσης βιοφλαβονοειδή (ενώσεις με αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες), ριβοφλαβίνη (βοηθάει στην καλή κατάσταση των ματιών, των μαλλιών, του δέρματος και του ήπατος), καροτίνη, κιτρικό οξύ, μηλικό οξύ, πολυφαινόλες, τανίνες κτλ. Είναι πλούσια πηγή ιχνοστοιχείων: ασβεστίου, καλίου, μαγνησίου, μαγγανίου.

Ιδιότητες Χρήσεις:

Ρυτίδες και δυσχρωμίες: Χάρη στην εξαιρετικά πλούσια περιεκτικότητα σε βιταμίνες το έλαιο μειώνει τις ρυτίδες τόσο σε βάθος όσο και σε πλάτος και σε όλες τις ενδείξεις γήρανσης του δέρματος – ξηρότητα, έλλειψη λάμψης, δυσχρωμίες, ρυτίδες κτλ. Βοηθά στη μάχη ενάντια στις ελεύθερες ρίζες και προστατεύει το δέρμα από την πρόωρη γήρανση. Έχει ευνοϊκή επίδραση στις διεργασίες αναγέννησης στο εσωτερικό στρώμα τις επιδερμίδας συμβάλλοντας στη διατήρηση της νεανικότητας του δέρματος

Σημάδια ουλές ραγάδες: Είναι στυπτικό και αντιφλεγμονώδες, χρησιμοποιείται σε ουλές από χειρουργικές παρεμβάσεις, τραυματισμούς, σημάδια από ακμή, ροδόχρου ακμή, δερματίτιδα. Βοηθάει στην αντιμετώπιση των ραγάδων κατά την εγκυμοσύνη και συστήνεται σε εγκύους. Αναμορφώνει τις σπασμένες δομές του δέρματος σε μικροσκοπικό επίπεδο, αντικαθιστά τους σπασμένους ιστούς με νέους και υγιείς, ομαλοποιεί το χρώμα του δέρματος και συγχρόνως μειώνει την ερυθρότητα και τον υπερχρωματισμό.

Ξηρό δέρμα: Διατηρεί τη βέλτιστη ισορροπία των λιπαρών οξέων και του νερού στο δέρμα. Είναι ένας εξαιρετικός παράγοντας ενυδάτωσης που απορροφάται γρήγορα από το ξηρό δέρμα, εξομαλύνει τις ρυτίδες, αποκαθιστά την ισορροπία υγρασίας η οποία διαταράσσεται από κλιματικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Φροντίδα μαλλιών: Έχει μαλακό pH (περίπου 5,1) το οποίο του δίνει τη δυνατότητα για άμεση εφαρμογή στα μαλλιά, το κεφάλι και το δέρμα. Μπορεί να εφαρμοστεί και ως θεραπεία θερμού ελαίου για σγουρά και μαλλιά με πρόβλημα ή με μασάζ στα ξηρά και ξεφλουδισμένα σημεία του δέρματος και του κεφαλιού. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του ελαίου έχουν άμεση επίδραση.

Λαδανιά – Κίστος: Ισχυρό θεραπευτικό - κορυφαίο καλλυντικό

Η Λαδανιά ανήκει στην οικογένεια των Cistaceae και περιλαμβάνει 7 γένη και 160 περίπου είδη, φυτά των παραμεσογείων χωρών, της περιοχής της Μαύρης θάλασσας και της Αμερικής. Από όλα αυτά τα είδη όμως, υπάρχει ένα που ξεχωρίζει για τις θεραπευτικές, φαρμακευτικές και καλλυντικές ιδιότητες του, το είδος Cistus creticus. Ανθίζουν με τις πρώτες ζέστες του Απριλίου κυρίως στην Κρήτη και την Χαλκιδική. Από τους θεούς του Ολύμπου και τον Μεσαίωνα μέχρι και σήμερα, η λαδανιά είναι ένα βότανο με ισχυρή “προσωπικότητα”, που χρησιμοποιείται για πολλούς και διαφορετικούς θεραπευτικούς λόγους.

Άλλα ονόματα της λαδανιάς:

• Κίστος – Κουνούκλα – Αλάδανος
• Κρητική αγριοτριανταφυλλιά
• Αγκίσαρος
• Μειτζίνα

Στην Ελλάδα, αυτοφυές είναι το γένος Cistus με 6 αυτοφυή είδη:

• Cistus creticus 
• Cistus incanus (ή villosus)
• Cistus parviflorus
• Cistus monspeliensis
• Cistus salviifolius
• το σπάνιο Cistus laurifolius.

Η λαδανιά που θα παρουσιάσω είναι αυτή με τις περισσότερες θεραπευτικές, φαρμακευτικές και καλλυντικές ιδιότητες και είναι το είδος Cistus creticus. Την συναντάμε με μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού κυρίως στην Κρήτη και στην Χαλκιδική, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα από τα χαμηλά παραθαλάσσια μέρη ως τα 1000 μέτρα υψόμετρο. Πολύ "κοντά" του σε συστατικά είναι και το είδος Cistus incanus, που υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία στην ελληνική γη.

Τα άνθη και ο καρπός

Η λαδανιά Cistus creticus είναι αειθαλής, πολυετής θάμνος που μπορεί να φτάσει και τα 80 εκατοστά σε ύψος. Προτιμά καλά στραγγιζόμενα εδάφη, μπορεί να αναπτυχθεί σε θρεπτικά φτωχό έδαφος (βραχώδες ή και ελαφρά αργιλώδες), αγαπάει πολύ το φως και αντέχει σε συνθήκες ξηρασίας. Το φυτό μπορεί να ανεχθεί τη θαλάσσια έκθεση. Τα άνθη του έχουν ένα φουξ χρώμα, πέντε πέταλα πλατιά που μοιάζουν σαν τσαλακωμένα και πολλούς στήμονες με κίτρινα στίγματα πλούσια σε γύρη. Είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και ανθίζουν με τις πρώτες ζεστές μέρες του Απριλίου. Τα φύλλα του φυτού είναι αντίθετα, λογχοειδή, τριχωτά, νευρώδη στην πάνω επιφάνεια και γυρισμένα προς την βάση με χρώμα ανοιχτοπράσινο.

Όλα τα μέρη του φυτού καλύπτονται από μονήρεις ή αστεροειδείς αδενώδεις τρίχες που παράγουν την κομμεορητίνη που στην Κρήτη λέγεται αλάδανος. Η μεγαλύτερη πυκνότητα αυτών των τριχών υπάρχει στα ηλικιωμένα φύλλα και τους τρυφερούς βλαστούς. Ο καρπός είναι ωοειδής κάψα, γεμάτη από κόκκινα σπέρματα και αρχίζει να ωριμάζει από τέλη Ιουνίου.

Η θαυματουργή ρητίνη

Την Λαδανιά την γνώριζα από μικρός αφού στις αλάνες περιμετρικά του χωριού μου υπήρχαν αρκετές αυτοφυείς. Πιτσιρικάδες κόβαμε φύλλα και τα βάζαμε σε λάσπη για να φτιάξουμε καλύβες και αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν η «κόλα» και η «μαυρίλα» που γέμιζαν τα χέρια μας. Πολύ αργότερα έμαθα για την θαυματουργή ρητίνη που έχουν τα φύλλα της λαδανιάς, όταν τα μαζεύεις τις ζεστές μέρες και ώρες του καλοκαιριού. 

Σήμερα και με την έρευνα που έχω κάνει σε αρκετές επιστημονικές μελέτες το θεωρώ ένα από τα κορυφαία θεραπευτικά βότανα όπως θα διαβάσετε και παρακάτω.

Η χρήση της λαδανιάς από το παρελθόν ως το παρόν

Ας μάθουμε όμως για την χρήση της λαδανιάς από την αρχή, από τα χρόνια τα παλιά.

Μυθολογία

Κατά την μυθολογία λέγεται ότι έγινε ένα συμβούλιο πάνω στον Όλυμπο όπου οι Θεοί καθόρισαν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά. Οι θεοί όρισαν ότι η Λαδανιά θα θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη. Αυτό ενόχλησε τις θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά, εσωτερικά και εξωτερικά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στον Κίστο δόθηκαν και οι δύο ιδιότητες, η θεραπευτική και η καλλυντική.

Η ιστορία της λαδανιάς

Ο πρώτος λαός που προχώρησε στην συλλογής της ρητίνης του κίστου ήταν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι. Το χρησιμοποιούσαν στην ταρίχευση (στις μούμιες) και το έκαιγαν σαν λιβάνι στους ναούς.

Στον Μινωϊκό πολιτισμό υπάρχουν ενδείξεις χρήσης του ως καλλυντικό και θεραπευτικό, ενώ αναφορές υπάρχουν και στον Ηρόδοτο.

Ο Διοσκουρίδης αναφέρετε στον αλάδανο και στις στυπτικές, θερμαντικές, και μαλακτικές ιδιότητες του.

Το λάδανο αποτελεί ένα από τα σαράντα συστατικά που απαιτούνται για την παρασκευή του Άγιου Μύρου.

Ο Ρωμαίος ιατρός Celsus αναφέρει τη χρησιμοποίηση της ρητίνης της λαδανιάς, ως έμπλαστρο σε κακοήθη σαρκώματα. Την ρητίνη αλάδανου την χρησιμοποιούν οι Άραβες ως θυμίαμα, ενώ ο Πέρσης ιατρός Αβικέννας την  χρησιμοποιεί για την αποσκλήρυνση του στομάχου και εντέρου και με τη μορφή αλοιφής για τη θεραπεία του σπλήνα.

Στο Μεσαίωνα θεράπευε την πανώλη, ενώ στην Αναγέννηση  κυκλοφορούσαν αρωματικά χώρου με κύριο συστατικό το λάδανο.

Σήμερα στην Βόρεια Κρήτη και συγκεκριμένα στην περιοχή Σίσες του Δήμου Μυλοποτάμου και στον Δήμο Μαλεβιζίου συνεχίζεται η παράδοση (που κρατάει πολλούς αιώνες) της συλλογής του λάδανου.

Συλλογή λάδανου

Το λάδανο ή ο αλάδανος είναι μια αρωματική ρητίνη με έντονες φαρμακευτικές και αρωματικές ιδιότητες που μαζεύεται από τα φύλλα του φυτού Cistus Creticus spp. Creticus κατά τις θερμές ώρες της ημέρας τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το λάδανο μαζεύετε με μηχανικά μέσα με την χρήση ενός ειδικού εργαλείου (το αργαστήρι) ή από το τρίχωμα των κατσικιών που βόσκουν ανάμεσα στις λαδανιές.

Στις παλαιότερες εποχές ήταν δυνατή η συλλογή της ρητίνης και σε αλλά σημεία της ανατολικής Μεσογείου, όπως η Βόρειος Αφρική  και η Κύπρος. Με την μεταβολή όμως του κλίματος στις περιοχές αυτές, η συλλογή σταμάτησε και γίνεται αποκλειστικά μόνο στις προαναφερθείσες περιοχές.

Το αργαστήρι είναι μια κατασκευή από ξύλο που πάνω της έχουν δέσει πλαστικά λουριά (παλαιότερα ήταν δερμάτινα). Χτυπώντας αυτά τα λουριά πάνω στο φυτό, το πλαστικό μαζεύει τον «ιδρώτα» των φύλων (που είναι το υγρό της λαδανιάς-η ρητίνη). Για να αντέξει την ζέστη η λαδανιά, εκρέει αυτό τον ιδρώτα στα φύλλα και τους τρυφερούς βλαστούς όταν έχει πολλή ζέστη και για αυτό η συλλογή γίνεται ζεστά καλοκαιρινά μεσημέρια και είναι κουραστική. Ο ιδρώτας αυτός όταν κρυώσει στερεοποιείται και γίνεται μαύρος.

Εκχύλιση

Αν δοκιμάσετε να συλλέξετε λαδανιά στις παραπάνω συνθήκες θα διαπιστώσετε ότι το χέρι σας κολλάει από την μαύρη ρητίνη που συγκεντρώνεται σιγά σιγά. Αφού μαζευτεί η ρητίνη (με ξύσιμο του αργαστηριού) εκχυλίζεται και παίρνεται το αιθέριο έλαιο της λαδανιάς. Η εκχύλιση γίνεται σε διάφορους διαλύτες, όπως αλκοόλη, ελαιόλαδο, αιθέρας, εξάνιο κλπ.

Σήμερα καλύτερη εκχύλιση γίνεται με διαλύτη εξαιρετικά κρίσιμο διοξείδιο του άνθρακα.

Στον Βοτανόκηπο δοκιμάσαμε την απόσταξη λαδανιάς

σε αποστακτήριο με ατμό αρχικά το 2015, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Η απόδοση σε αιθέριο έλαιο είναι πάρα πολύ μικρή, κάτω από 0,001%, και για αυτό κρίνεται ασύμφορη. Το ανθόνερο όμως της Λαδανιάς, που είναι επίσης προϊόν της απόσταξης, είναι μοναδικό και «κρατάει» τις περισσότερες θεραπευτικές και καλλυντικές ιδιότητες του φυτού. Συνήθως διαθέτουμε ανθόνερο λαδανιάς, σε γυαλινο μπουκάλι των 150μλ με σπρευ.

Ιδιότητες και χρήσεις

Η λαδανιά είναι ένα αρωματικό, αποχρεμπτικό, μαλακτικό, αντιβηχικό βότανο που ελέγχει την αιμορραγία και έχει αντιβιοτικές επιδράσεις. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της καταρροής και της διάρροιας, όσο και ως εμμηναγωγό. Έχει καταπραϋντικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται για την αϋπνία και τον πονόδοντο. Είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό, αποτοξινωτικό και αντιφλεγμονώδες.

Τα φύλλα της λαδανιάς έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε άλλο φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών, καθώς και υψηλή αντιοξειδωτική δράση.

Τι λένε οι μελέτες και οι ειδικοί για τις ιδιότητες της λαδανιάς

Το ινστιτούτο Lefo στο Ahrensburg της Γερμανίας κατέληξε σε συμπεράσματα μετά από δοκιμές και έρευνες με την λαδανιά, για τις χρήσεις και τις ιδιότητες του.

Το τσάι της λαδανιάς είναι τρείς φορές πιο υγειές από όσο το πράσινο τσάι. Προστατεύει την καρδιά 4 φορές περισσότερο από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό 20 φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών. 

Ο καθηγητής Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης.

Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκραμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν.

Οι θεράποντες συμβουλεύουν ένα λίτρο τσαγιού Κίστου ημερησίως κατά τη διάρκεια της οδοντικής αποκατάστασης.

Ο Δρ Frank Petereit αναφέρει στη διατριβή του στο πανεπιστήμιο Munster ότι ο Κίστος βοηθά σε πολλές μυκητιακές μολύνσεις όπως mycosis, candida albicans.

Επίσης, άλλοι επιβλαβείς μικροοργανισμοί όπως τα βακτηρίδια κολοβακτηριδίου και ελικοβακτηρίδια, το τελευταίο των οποίων προκαλούν τη γαστρίτιδα, ελέγχονται από τον Κίστο.

Επίσης, ο Δρ Petereit ανακάλυψε ότι ο Κίστος ανακουφίζει τις διάφορες μορφές αναφλέξεων. Εάν καταναλωθεί ένα λίτρο του τσαγιού, τα χαρακτηριστικά συμπτώματα στο αίμα θα μειωθούν σημαντικά.

Ακόμα περισσότερο εντυπωσιακό είναι ότι το τσάι του Κίστου έχει μια πολύ ισχυρή αντιική επίδραση στους ιούς της γρίπης και ακόμη και στους ιούς πτηνών (H7N7 ). Αυτό ανακαλύφθηκε από τους βιολόγους του «Institut fur Molekulare Virologie» του Munster.

Ο καθηγητής Stefan Ludwig του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Munster επισημαίνει ότι το καλύτερο πράγμα είναι ότι το τσάι δεν βλάπτει τα σωματικά κύτταρα που επηρεάζονται από τον ιό.

Έχει εξαιρετική αντιμικροβιακή αντισηπτική δράση.

Η λαδανιά έχει επίσης άριστες επιδόσεις σε δερματοπάθειες, φαγούρες, αλλεργίες, ερεθισμένο δέρμα, αιμορροΐδες. Στη λαϊκή ιατρική της Χαλκιδικής ο Κίστος εφαρμόζεται επίσης σαν κατάπλασμα.

Στην αρχαιότητα

Στην αρχαιότητα κατά τον καθηγητή Φαρμακευτικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κ. Δεμέτσο χρησιμοποιούνταν σε καρκίνους, κακοήθη σαρκώματα και όγκους του πρωκτού, και σε μορφή ελαίου σε όγκους της μήτρας και ρινικούς πολύποδες.

Πειράματα για αντινεοπλασματικές ιδιότητες

Σήμερα γίνονται πειράματα για αντινεοπλασματικές ιδιότητες με δραστικές ουσίες του φυτού στο εργαστήριο. Οι δοκιμές από τον καθηγητή G.Wiese απέδειξαν ότι χάρη στον Κίστο η εμφάνιση του δέρματος βελτιώθηκε σε 61 από 95 ασθενείς που έπασχαν από νευροδερματίτιδα, πράγμα που αντιμετωπίστηκε προηγουμένως χωρίς επιτυχία. Το μυστικό αυτών των καταπληκτικών αποτελεσμάτων του Κίστου είναι η βιταμίνης P.

Το αιθέριο έλαιο και το ανθόνερο του Κίστου

Το αιθέριο έλαιο και το ανθόνερο του Κίστου χρησιμοποιείται στα καλλυντικά, στην αρωματοποιία, στην ζαχαροπλαστική, στην μαγειρική, στην σαπωνοποιία. Αποτελεί απαραίτητο συστατικό σε αναπλαστικές, αντιγηραντικές και αντιρυτιδικές κρέμες προσώπου.

Πίνεται ως τσάι σε ζεστό νερό (όχι βραστό) όπου εκχυλίζεται για 7-8 λεπτά. Επίσης κυκλοφορεί ως βοτανόλαδο (ήπια εκχύλιση σε ελαιόλαδο), το βρίσκουμε σε μορφή βάμματος (εκχύλιση σε αλκοολούχο διάλυμα), ως ανθόνερο και σε εξειδικευμένα καλλυντικά και λοσιόν.

Το αγαπημένο της μέλισσας

Το άνθος της λαδανιάς είναι από τα αγαπημένα των μελισσών. Αν σας αρέσει η γύρη, πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε γύρη από λαδανιά. Επίσης, από τις πρώτες επιλογές των μελισσών για την δημιουργία της πρόπολης είναι το άνθος της Λαδανιάς.

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας

Τα βότανα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φάρμακα που έχουν και πιθανές παρενέργειες.

Πρέπει να συμβουλεύεστε πάντοτε το γιατρό σας πριν από τη λήψη τους και να μην αυτοσχεδιάζεται και «παίζετε» με την υγεία σας. Οι παραπάνω αναφορές έχουν ενημερωτικό και εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα και δεν υποκαθιστούν τον γιατρό σας.

 πηγές:

http://ladano.blogspot.gr/
www.pfaf.org
http://www.lefo.de/
http://www.ema.europa.eu/ema/
http://www.openarchives.gr/search/Cistus%20creticus
http://plants.usda.gov

ncbi

 

Άγριο σπαράγγι: Εξαιρετικό έδεσμα με μεγάλη διατροφική και θεραπευτική αξία

 

Το άγριο σπαράγγι (Asparagus Acutifolius), γνωστό και ως Φρύγανο ή Βλαστάρι, ανήκει στο βασίλειο Plantae, στην οικογένεια Λειριοειδή (Liliaceae), στο γένος Asparagus. Ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου από το 2000 π.χ. Σήμερα έχει διαδοθεί και σε άλλες περιοχές της γης που δεν ξεπερνούν τα 1300 μέτρα σε υψόμετρο.

Χαρακτηριστικά

Τα βασικά χαρακτηριστικά του άγριου σπαραγγιού:

• Είναι πολυετές μονοκότυλο αναρριχητικό ή χαμηλό θαμνώδες φυτό με πάρα πολλά αγκάθια πράσινου χρώματος που μπορεί να φτάσει και τα δύο μέτρα.
• Είναι φυτό δίοικο, δηλαδή σε άλλα σπαράγγια εμφανίζονται τα θηλυκά άνθη και σε άλλα τα αρσενικά.
• Γονιμοποιείται από μέλισσες.
• Έχει πράσινο-κιτρινωπά άνθη και μικρούς καρπούς κόκκινου χρώματος σαν μούρα (που σχεδόν μαυρίζουν όταν ωριμάζουν).
• Ανθίζει από Ιούλιο μέχρι και Σεπτέμβριο.
• Αναπτύσσει πλούσιο, σαρκώδες ριζικό σύστημα.
• Το υπέργειο τμήμα του ξεραίνεται σε χαμηλές θερμοκρασίες και ξαναβλασταίνει όταν ανέβει η θερμοκρασία (από τέλος Χειμώνα – τέλος Άνοιξης) από τους λανθάνοντες οφθαλμούς που βρίσκονται κάτω από το έδαφος.

Που ζει

Προτιμά ασβεστολιθικά και στραγγιζόμενα εδάφη, όξινα και ουδέτερα. Μεγαλώνει σε δάση κωνοφόρων, ελαιώνες, σε μέρη με πουρνάρια. Μπορεί να αναπτυχθεί σε ημι-σκιά (δάση) αλλά και σε μέρη με φως, αντέχει στην ξηρασία. Στην Ελλάδα όσοι περπατάτε σε πευκοδάση θα έχετε σίγουρα γρατσουνιστεί από τα αγκάθια του.

Ιστορικά στοιχεία

Το σπαράγγι (ASPARAGUS OFFICINALIS ή ασπάραγος ο φαρμακευτικός) ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο καθώς έχουν βρεθεί τοιχογραφίες στις πυραμίδες όπου πιστεύεται ότι χρονολογούνται γύρω στο 2500 π.χ. Ο Θεόφραστος με τον Διοσκουρίδη το ονόμαζαν ασφάραγο. Συνιστούσαν αφέψημα ρίζας σπαραγγιού για να βελτιωθεί η ροή των ούρων, για τα προβλήματα των νεφρών, του ίκτερου και της ισχιαλγίας. Ο Ιπποκράτης το συνιστούσε ως συλληπτικό ή ως αντιδιαρροϊκό φάρμακο.

Οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν αφιερώσει στην θεά Αφροδίτη και το θεωρούσαν «τροφή των θεών».

Στην Μικρά Ασία ήταν γνωστό φάρμακο για τον οδοντόπονο, την καρδιοπάθεια και τους ρευματισμούς.

Στην Κινέζικη λαϊκή ιατρική κατέχει εξέχουσα θέση, ενώ χρησιμοποιούν και τις ρίζες για την θεραπεία των αιμοροϊδων. Επίσης χρησιμοποιείται και στην Αγιουβέρδα.

Τους προηγούμενους αιώνες στην Ευρώπη πολλοί φαρμακοποιοί έφτιαχνα σιρόπι για την αντιμετώπιση προβλημάτων του ουροποιητικού.

Λουΐζα - Εξαιρετική γεύση με φαρμακευτικές ιδιότητες!

 

H Λουΐζα Aloysia Citriodora, είναι ένας πολυετές φυλλοβόλος θάμνος με ύψος από 1 μέχρι και 2 μέτρα. Έχει έντονη οσμή λεμονιού, για αυτό ονομάζεται και λεμονόχορτο. Παράλληλα, είναι γνωστή για τις φαρμακευτικές και θεραπευτικές της ιδιότητες, οι οποίες μάλιστα είναι πολλαπλές και ποικίλες.

Τα χαρακτηριστικά της Λουΐζας

Στη χώρα μας συναντάμε την Λουΐζα και με τα ονόματα: Λεμονόχορτο, Αλουσία, Ελουίζα, Βερμπένα, Γοργογιάννη, Κιτρίοσμος, Ομορφόχορτο, Λιππία.

Ανήκει στην οικογένεια Verbenaceae. Είναι πολυετές φυλλοβόλος θάμνος με ύψος από 1 μέχρι και 2 μέτρα με έντονη οσμή λεμονιού. Τα φύλλα της είναι οδοντωτά σε σχήμα λογχοειδές με χρώμα πολύ ανοικτό πράσινο, ενώ τα άνθη της είναι μικρά λευκά ή λευκορόδινα, ερμαφρόδιτα και επικονιάζεται από έντομα.

Αγαπάει τον ήλιο, αντέχει στην παγωνιά (μέχρι -12 ο C) και θέλει το νεράκι της το καλοκαίρι (καλό πότισμα κάθε βδομάδα). Αναπτύσσεται καλύτερα σε ουδέτερα ή ελαφρά όξινα εδάφη που είναι πλούσια σε οργανική ύλη.

Πολλαπλασιάζετε με μοσχεύματα αρχές Μαρτίου και θέλει το κλαδεματάκι της όταν πέσουν τα φύλλα της το φθινόπωρο. Αν έχετε ένα μπαλκόνι με ήλιο μπορείτε να καλλιεργήσετε την δική σας Λουΐζα σε μια μεγάλη γλάστρα.

Δεν θέλει ιδιαίτερη φροντίδα (βδομαδιάτικο πότισμα μόνο), θα έχετε όμως το άρωμα και τις ιδιότητές της για όλη την χρονιά.

Ιστορικά στοιχεία

Κατάγεται από την Χιλή και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα από Ισπανούς και Πορτογάλους εξερευνητές. Το όνομα Λουΐζα το πήρε προς τιμή της Μαρίας-Λουίζας Τερέσα, πριγκίπισσας της Πάρμα, γιατί το έπινε συχνά.

Συστατικά

Η Λουΐζα περιέχει αιθέριο έλαιο με κιτρικό Α, κιτρικό Β, 1,8-κινεόλη, λεμονένιο, λεναόλη, γερανιόλη, νερόλη, καρυοφυλλένιο, βερνεναλίνη, βαρβερίνη, σεσκιτερπένια, β-θουγιόνη, τανίνες, φλαβονοειδή, γλίσχρασμα κλπ. Η απόδοση σε αιθέριο έλαιο είναι πολύ μικρή και μειώνεται αισθητά κατά την περίοδο της ανθοφορίας. Σε πειραματική απόσταξη που έκανα πριν 5 χρόνια η απόδοση ήταν 0,15%.

Ιδιότητες – Χρήσεις

Είναι βότανο φαρμακευτικό και αρωματικό. Θεραπευτικές ιδιότητες έχουν τα φύλλα, οι τρυφεροί βλαστοί και τα άνθη της.

Λυκίσκος Humulus lupulus, για μπύρα, ψωμί και όχι μόνο

 Ο Λυκίσκος, Humulus lupulus, ανήκει στην οικογένεια των Κανναβοειδών και είναι από τα πιο ταχυφυή φυτά στη γη (γρήγορης ανάπτυξης). Στην ανάπτυξή του μπορεί να μεγαλώνει και 30 με 40 εκ την ημέρα. Τα θηλυκά άνθη του λυκίσκου χρησιμοποιούνται στη μπύρα και δίνουν χαρακτηριστικό άρωμα, γεύση, πλούσιο αφρό καθώς και τη πικράδα. Τα συλλέγουμε το Φθινόπωρο και τα αποξηραίνουμε. Ο λυκίσκος παραδοσιακά χρησιμοποιείται κυρίως για την καταπραϋντική, ηρεμιστική, τονωτική και ηρεμιστική δράση του στον οργανισμό. Έχει αντι-ιικές, αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές ιδιότητες. Έρευνες απέδειξαν ότι ο λυκίσκος μπορεί να είναι αποτελεσματικός κατά του βακτηρίου που προκαλεί τη φυματίωση. Περιέχει φυτοοιστρογόνα τα οποία ενεργούν όπως τα γυναικεία οιστρογόνα στο σώμα. Χρησιμοποιείται ως ισχυρό διουρητικό και μειώνει το ουρικό οξύ. Είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία για εξανθήματα, μώλωπες, φλεγμονές, νευραλγία, πέτρες στη χολή, κυστίτιδα, ρευματισμούς. Στην Ομοιοπαθητική το βάμμα λυκίσκου προτείνεται ως αγχολυτικό, διουρητικό και αφροδισιακό. Συμβουλευτείτε το γιατρό σας, οι παραπάνω αναφορές είναι ενημερωτικού χαρακτήρα και δεν αποτελούν προτροπή για χρήση. 

Με λυκίσκο φτιάχνεται παραδοσιακά μαγιά για ψωμί και αυτό το ψωμί δεν έχει καμία σχέση με τα ψωμιά που τρώμε σήμερα. Είμαι από τους τυχερούς που μεγάλωσα με τέτοιο ψωμί και πάντα μνημονεύω την γιαγιά μου για αυτό. Παρακάτω δείτε 2 συνταγές: https://peliti.gr/prozymi-me-lykisko/   και  https://lakosta-moscow.ru/el/folk-remedies/how-to-make-homemade-yeast-a-leaven-for-hops/

Τον αποξηραμένο λυκίσκο τον φυλάσσουμε υποχρεωτικά σε γυάλινο δοχείο, σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να αναπτυχθούν βακτήρια.

Στο Βοτανόκηπο από τέλος Σεπτέμβρη μαζεύουμε άγριο λυκίσκο από τις πλαγιές του Πάικου.

Απόσταξη Αρτεμισίας (Αψιθιάς)

Στον Βοτανόκηπο καλλιεργούμε Αρτεμισία (Αψιθιά) - Artemisia absinthium, εδώ και 10 χρόνια. Ένα μέρος της φετινής συγκομιδής το αποστάξαμε για παραγωγή Αιθέριου Ελαίου και Ανθόνερου. Η απόδοση κρίνεται ικανοποιητική και κυμάνθηκε στο 0,65% επί αποξηραμένης δρόγης. Η όλη διαδικασία διαφέρει από μια τυπική απόσταξη και ευχαριστούμε θερμά το αποστακτήριο Natural Drops - Αποστακτήριο Αιθέριων Ελαίων για την άψογη συνεργασία. Η Αρτεμισία είναι ένα βότανο που χρησιμοποείται για θεραπευτικούς σκοπούς και ως αποτελεσματικό αντιϊκό, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλο τον πλανήτη. Πολλές επιστημονικές έρευνες και μελέτες αποδεικνύουν σήμερα τις παραδοσιακές χρήσεις του βοτάνου. Από την αρτεμισίνη φτιάχτηκε το πρώτο φάρμακο κατά της ελονοσίας στην Κίνα. Πολλές αναφορές κυκλοφορούν στο διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια και για την υψηλή αντικαρκινική της δράση ( ; ), ενώ γίνονται συνεχώς έρευνες για την θεραπεία από κορονοϊό με αρτεμισία. Σύμφωνα με την Κοινοτική φυτική μονογραφία του ευρωπαϊκού οργανισμού φαρμάκων (ema): παραδοσιακά χρησιμοποιείται σε προσωρινή απώλεια της όρεξης. σε ήπιες γαστρεντερικές διαταραχές, σε δυσπεψία. Από την Αρτεμισία γίνεται και το απαγορευμένο, ως μερικά χρόνια πριν, ποτό Αψέντι. Μια από τις δραστικές ουσίες της Αψιθιάς είναι επικίνδυνη σε μεγάλες δόσεις και λέγεται θουγιόνη (Thujone). Σε κάθε περίπτωση συμβουλευτείτε τον γιατρό σας, η χρήση του βοτάνου είναι αποκλειστική ευθύνη του καθενός μας. Στο Βοτανόκηπο χρησιμοποιούμε το ανθόνερο της Αψιθιάς για φυτοπροστασία από έντομα, σκουλήκια, αφίδες με μεγάλη επιτυχία σε κάποια, όπως το πράσινο σκουλήκι του μπρόκολου. περισσότερα στο σχετικό ποστ: https://botanokipos.blogspot.com/2011/07/blog-post.html  

πηγές

http://195.134.76.37/chemicals/chem_artemisinin.htm
www.praf.org
https://el.wikipedia.org
www.ema.eu

Κράταιγος, το Βότανο της καρδιάς μας

 

Το γένος Κράταιγος (Crataegus) ανήκει στην τάξη των ροδωδών (Rosales), στην Οικογένεια  Ροδοειδή (Rosaceae) και περιλαμβάνει περίπου 200 είδη. Είναι θάμνος ή και μικρό δέντρο, με το ύψος του να φτάνει μέχρι τα 5 μέτρα (σπανίως τα ξεπερνάει) και ευδοκιμεί κυρίως στο εύκρατο βόρειο ημισφαίριο της γης. Κατά τόπους στην Ελλάδα του αποδίδουν και τα ονόματα μουμουτζελιά, μουρτζιά, μοσφιλιά, τρικουκιά, κουδουμηλιά, ξαγκαθιά. Είναι φυλλοβόλο, με σκληρά και μεγάλα αγκάθια (από 1 ως 3 εκατοστά),  ερμαφρόδιτο, έχει μικρά φύλλα, λευκά άνθη και κόκκινους καρπούς. Ανθίζει από αρχές Απριλίου μέχρι και Ιούνιο όταν βρίσκεται σε μεγαλύτερο υψόμετρο. Τα άνθη του μοσχοβολάνε, είναι λευκά μικρά, κατά κορύμβους με στρογγυλωπά πέταλα (5 συνήθως) και με πολλούς στήμονες. Ο καρπός είναι σφαιροειδής, μοιάζει με πολύ μικρό μήλο, έχει κόκκινο χρώμα,  ενώ εσωτερικά η σάρκα του (σαν πολτός) είναι κιτρινωπή και περιέχει 2 ως 5 σπέρματα. Ο καρπός ωριμάζει από αρχές του φθινοπώρου και συλλέγεται μέχρι τον Δεκέμβριο σε ορεινές περιοχές. Αναπτύσσεται σε υψόμετρο από 0-1600 μέτρα, είναι  ανθεκτικός στην ξηρασία, δεν έχει πολλές εδαφικές απαιτήσεις, τα περισσότερα είδη του προτιμούν πολύ ηλιακό φως, ενώ κάποια άλλα ευδοκιμούν καλύτερα σε μερικώς σκιερά μέρη. Θα τον συναντήσουμε συνήθως σε φράκτες, δάση και πετρώδεις ακαλλιέργητες εκτάσεις. Στην Ελλάδα φύονται κυρίως τα είδη: Κράταιγος ο ανατολικός (Crataegus orientalis) κυρίως σε ορεινές περιοχές, Κράταιγος ο μονόγυνος (C. monogyna), Κράταιγος ο λείος (C. oxyacantha) συνήθως σε άγονες εκτάσεις, Κράταιγος ο πυκνόλοβος (C. pycnoloba), Κράταιγος ο ποντικός (C. pontica), Κράταιγος ο Αζαρόλος (C. azarolus), μέτριου μεγέθους, άριστο ως υποκείμενο για εμβολιασμό αχλαδιών και μουσμουλιών.

Ιστορικά στοιχεία

Ο Διοσκουρίδης αναφέρει τον κράταιγο σαν θεραπευτικό βότανο για πολλές ασθένειες. Οι Ρωμαίοι έβαζαν φύλλα του στις κούνιες των μωρών, ώστε να απομακρύνονται τα κακά πνεύματα. Οι βοτανολόγοι του μεσαίωνα, τον αναφέρουν σαν διουρητικό, κατάλληλο για τις πέτρες των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, ενώ ήταν γνωστό ως σύμβολο της ελπίδας αφού δινόταν για πολλές ασθένειες.

Συστατικά – Δραστικές ουσίες

Τα φύλλα, τα άνθη και οι καρποί περιέχουν βιοφλαβονοειδή. Υπεροσίδη, κερσετίνη, βιτεξίνη, βιτεξινραμνοσίδη (φλαβονοειδή), φαινολικά οξέα (χλωρογενικό, καφεΐκό οξύ), τριτερπενικά παράγωγα (κραταιγολικό, ουρσολικό, ελαϊκό οξύ),  λευκο-ανθοκυανιδίνες, σαπωνίνες, τανίννες, κυανούχους γλυκοζίτες, αμίνες, πολυφαινόλες, κουμαρίνες.

Φτιάξε μόνο σου φυσικό απολυμαντικό !

Φυσικό απολυμαντικό για τα χέρια και όχι μόνο! Φτιάξτε μόνοι σας απολυμαντικό χρησιμοποιώντας φυτικά ανθόνερα και αλκοόλη. Εμείς χρησιμοποιούμε ανθόνερα Δεντρολίβανου, Φασκόμηλου και Λεβάντας, όλα παραγωγής μας με Φυσική καλλιέργεια. Το ανθόνερο Δεντρολίβανου είναι αντιβακτηριδιακό και ελαφρώς απολυμαντικό. Χρησιμοποιείται και ως φυσικό συντηρητικό στην βιομηχανία τροφίμων και καλλυντικών. Δείτε αναλυτικότερα σε παλιότερο άρθρο μας από εδώ: https://botanokipos.blogspot.com/2012/08/blog-post_14.html Το ανθόνερο φασκόμηλου  είναι επίσης αντισηπτικό, αντιβακτηριδιακό και έχει αντιοξειδωτική,  αντιβιοτική και αντιρυτιδική δράση, δείτε αναλυτικά: https://botanokipos.blogspot.com/2012/10/blog-post.html  Tο πιο γνωστό ανθόνερο, της Λεβάντας, καταπραΰνει το ερεθισμένο δέρμα, έχει ήπια αντισηπτική δράση, μοσχοβολάει

 
και δίνει μια αίσθηση φρεσκάδας! Στην μίξη μας προσθέτουμε και λίγο φυτική γλυκερίνη (ή αλόη) για περισσότερη ενυδάτωση! Η Γλυκερίνη (και η αλόη) αντιμετωπίζει τα προβλήματα ξηρότητας και ξεφλουδίσματος του δέρματος που μπορεί να προκαλέσει η χρήση απολυμαντικού με μεγάλη ποσότητα αιθυλικής αλκοόλης. Μπορείτε να ενισχύσετε την απολυμαντική και αντισηπτική δράση χρησιμοποιώντας επιπλέον αιθέρια έλαια και ένα ποσοστό καθαρής αιθυλικής αλκοόλης 95⁰ (διαλύοντας σε αυτή τα αιθέρια). Αν θέλουμε 100% απολυμαντική δράση το τελικό μείγμα πρέπει να χει τουλάχιστον 62 βαθμούς αιθυλική αλκοόλη. Μια ήπια εναλλακτική είναι και η προσθήκη μηλόξυδου. Προφανώς το όλο μείγμα είναι μόνο για εξωτερική χρήση και πρέπει να αποφεύγετε από άτομα με αλλεργία στα παραπάνω βότανα.  Εμείς το φτιάχνουμε!