Συλλογή ρίζας Αγριάδας

Από τον Οκτώβριο το υπέργειο τμήμα της Αγριάδας ξεραίνεται και όλοι οι "χυμοί" του σταδιακά κατεβαίνουν στην ρίζα. Με τις πρώτες ζεστές μέρες στα μέσα Μαρτίου το φυτό ζωντανεύει και αρχίζει να αναπτύσσεται. Το διάστημα από τις αρχές του χειμώνα μέχρι τις αρχές της Άνοιξης είναι το κατάλληλο για να συλλέξουμε τις ρίζες της αγριάδας. Η Αγριάδα είναι ένα αυτοφυές αγριόχορτο, ζιζάνιο και θα το βρούμε σχεδόν παντού. Επιλέγουμε μια περιοχή που είναι καθαρή, απαλλαγμένη από μολύνσεις και τοξικότητα κάθε είδους. Στη συνέχεια με το πατόφτυαρο βγάζουμε τις ρίζες και τις απαλλάσσουμε από χώματα με λίγο "τίναγμα". Στο επόμενο στάδιο πλένουμε τις ρίζες σχολαστικά, ώστε να φύγουν όλες οι ακαθαρσίες και το ψιλό χώμα. Μετά τις κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια (όχι πολύ μικρά) και τις βάζουμε σε ένα διάλυμα κρύου νερού με ξύδι. Το όξινο αυτό διάλυμα τις "αποστειρώνει" και τις αφήνουμε για 7-10 λεπτά. Αφού τις ξεπλένουμε σχολαστικά, τις αφήνουμε να στεγνώσουν σε δροσερό, σκιερό και καλώς αεριζόμενο χώρο. Όταν ξεραθούν καλά τις αποθηκεύουμε σε γυάλινα αποστειρωμένα βάζα. Οι σωστά αποξηραμένες ρίζες κρατούν αναλλοίωτες τις ιδιότητές τους για 3 χρόνια. Για την παραδοσιακή χρήση και τις ιδιότητες της Αγριάδας θα βρείτε πληροφορίες σε παλιότερη ανάρτησή μας από εδώ.

Περί αποσμητικού μασχάλης

Πολλοί από μας νομίζουν ότι η κακοσμία του ιδρώτα είναι φυσική διεργασία. Αυτό είναι λάθος, αφού ο ιδρώτας είναι άοσμος και η κακοσμία οφείλεται σε βακτήρια που υπάρχουν σε διάφορες περιοχές του σώματος πχ στις μασχάλες, στους θύλακες των τριχών, στις ευαίσθητες περιοχές κλπ. Όταν τα βακτήρια αυτά έρχονται σε επαφή με τον ιδρώτα, τότε απελευθερώνονται χημικές ουσίες, οι οποίες δίνουν την αντίστοιχη κάθε φορά οσμή, που έχει σχέση είτε με την τροφή που έχουμε καταναλώσει, είτε με την κατάσταση της υγείας μας. Τα περισσότερα αποσμητικά μασχάλης αυτό που κάνουν είναι να προσπαθούν να «φράξουν» τους πόρους του δέρματος στην περιοχή και έτσι να σταματήσουν την έκκριση ιδρώτα. Το θέμα είναι ποια είναι η δραστική ουσία που το κάνει αυτό, αν είναι επικίνδυνη και πόσο, και αν τελικά η «φραγή» των πόρων και το στοπ στον ιδρώτα είναι η σωστή πρακτική.

Είναι ευρέως γνωστή η κριτική που δέχονται τα συμβατικά αποσμητικά μασχάλης για την επικινδυνότητά τους κυρίως εξαιτίας της χρήσης αλουμινίου (και όχι μόνο) στη σύνθεσή τους. Πέρα από τα parabens ή άλλα επικίνδυνα συντηρητικά που περιέχουν, βασικό συστατικό αυτών των αποσμητικών είναι το ένυδρο άλας χλωρίου με αργίλιο (αλουμίνιο) ή παραπλήσιο πχ: aluminum chlorohydrate, aluminum chloride, aluminum zirconium, aluminum hydroxybromide κ.α. Οι ενώσεις αυτές είναι πολύ διαλυτές και απορροφούνται εύκολα και γρήγορα από το σώμα, αφού δεν είναι μεγάλα τα μόριά τους. Ουσιαστικά μπλοκάρουν τους πόρους του δέρματος και δεν «αφήνουν» τον ιδρώτα να βγει προς τα έξω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σταματούν την έκκρισή του. Όταν οι παραπάνω ενώσεις  λοιπόν εισέλθουν μέσα στο σώμα, το τμήμα του μορίου που περιέχει το αργίλιο ιονίζεται, σχηματίζοντας ελεύθερο ή ιονισμένο αργίλιο-αλουμίνιο (Al+++). Το αλουμίνιο αυτό απορροφάται και σταδιακά συσσωρεύεται σε διάφορα ζωτικά όργανα του ανθρώπου, όπως τα νεφρά, το συκώτι, τον εγκέφαλο, το νωτιαίο μυελό κλπ. Το αλουμίνιο είναι χαρακτηρισμένο ως νευροτοξίνη, με επιβλαβείς επιπτώσεις στο DNA και ερευνάται  για πολλές άλλες καταστροφικές συνέπειες στην λειτουργία του οργανισμού μας. Η συσσώρευση αλουμινίου στον οργανισμό μας έχει συνδεθεί με τη νόσο Αλτσχάιμερ και με τον καρκίνο του μαστού. Δεν έχει βέβαια αποδειχτεί ότι είναι η κύρια αιτία των παραπάνω ασθενειών, αλλά βρέθηκε σε πολλές μελέτες ότι τέτοιοι ασθενείς έχουν υπερβολική συγκέντρωση αλουμινίου στον εγκέφαλο και στον μαστό αντίστοιχα. Μακριά λοιπόν από τέτοια αφιδρωτικά και αποσμητικά!

Μια εναλλακτική φυσική λύση είναι η χρησιμοποίηση αφιδρωτικών που περιέχουν το  potassium alum που είναι μια

στυπτηρία (δηλαδή μεγάλο μόριο) καλίου με αργίλιο και συγκεκριμένα το διπλό θειϊκό άλας καλίου με αργίλιο. Η πέτρα του Alum είναι φυσικό ορυκτό που εξάγεται από λατομεία βωξίτη ή αλουνίτη. Αφού καθαριστεί με φυσικές διεργασίες μετατρέπεται σε μορφή σκόνης  στην στυπτηρία καλίου-αργιλίου. Τα μόρια του potassium alum έχουν αρνητικό φορτίο, είναι μεγάλα  και δεν διαπερνούν τα κυτταρικά τοιχώματα, δηλαδή δεν απορροφώνται. Επομένως η χρήση αυτής της ουσίας είναι ασφαλής. Βέβαια θα πρέπει να μην υπάρχουν αμυχές (που μπορεί να προέλθουν από απρόσεκτο ξύρισμα) στην εφαρμοζόμενη περιοχή, αφού τότε μπορεί και να εισέλθουν στο δέρμα. Το potassium alum είναι μια ουσία που έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες, αποτρέπει τη δυσοσμία, είναι αντισηπτική και στυπτική. Η δράση της στην περιοχή της μασχάλης είναι 5-6 ώρες και μπορεί να αυξηθεί με την προσθήκη μαγειρικής σόδας και διαφόρων αιθέριων έλαιων (πχ. tea tree, λεμόνι, λεβάντα, φασκόμηλο κλπ)

Μια άλλη 100% φυσική λύση είναι η πλύση στις μασχάλες με σαπούνι.  Λύση όμως που δεν έχει μεγάλη διάρκεια και άρωμα. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και η επιλογή της μαγειρικής σόδας, που θα αφαιρέσει τις δυσάρεστες οσμές.

Εμείς φτιάξαμε ένα αποσμητικό μασχάλης σε Roll-on χρησιμοποιώντας ανθόνερα φασκόμηλου & δεντρολίβανου, γόμα ξανθάνης, τζέλ αλόη βέρα, μαγειρική σόδα, μικρή ποσότητα σκόνης potassium alum και αιθέρια έλαια λεβάντα, φασκόμηλο, παλμαρόζα, λεμόνι, σανταλόξυλο. Για τις ιδιότητες του ανθόνερου δεντρολίβανου σε παλιότερο ποστ από εδώ: https://botanokipos.blogspot.com/2012/08/blog-post_14.html

Για τις ιδιότητες του ανθόνερου φασκόμηλου σε παλιότερο ποστ από εδώ: https://botanokipos.blogspot.com/2012/10/blog-post.html

Η γόμα ξανθάνης ή xanthan gum, είναι ένας πολυσακχαρίτης μεγάλης αλυσίδας και προέρχεται από την επεξεργασία με ζύμωση των σακχάρων του καλαμποκιού. Είναι επίσης ένας  πηκτικός και σταθεροποιητικός  παράγοντας που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία των τροφίμων και στη βιομηχανία των καλλυντικών. Την χρησιμοποιήσαμε για να αυξήσουμε την πυκνότητα του αποσμητικού και για την ομογενοποίηση των συστατικών.

Βότανα για βήχα κρυολόγημα και φυσικά ριγανέλαιο.

Χιόνια, κρύο, παγωνιά και ο βήχας με την γρίπη έρχονται κοντά! 

Ας θυμηθούμε λίγο τον παραδοσιακό τρόπο που ακολουθούμε για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος και έχουμε πολλές πιθανότητες να γλιτώσουμε την αντιβίωση. Μόλις αντιληφθούμε τα συμπτώματα αμέσως αρχίζουμε να φτιάχνουμε τσάι με τα παρακάτω βότανα: ρίγανη, φασκόμηλο το φαρμακευτικό, τσάι του βουνού, σαμπούκο, πεντάνευρο, φλαμούρι, χαμομήλι, πολύκομπο, θυμάρι, μολόχα, αλθαία, λαδανιά, εχινάκια, κυνόροδο, βήχιο, ακονιζιά, ευκάλυπτο, φλόμο. Δεν είναι ανάγκη  να τα χρησιμοποιήσετε όλα, 4-5 από τα παραπάνω είναι αρκετά και ανάλογα βέβαια με το ποια συμπτώματα επιμένουν. Για παράδειγμα αν έχετε λαρυγγίτιδα οπωσδήποτε πρέπει να χρησιμοποιήσετε μολόχα (άνθη ή ρίζες), ενώ για φαρυγγίτιδα το φασκόμηλο δεν πρέπει να λείπει. Στο συνάχι είναι απαραίτητες οι εισπνοές από τσάι ευκαλύπτου. Επίσης η ρίγανη δεν πρέπει να λείπει από κανένα μείγμα όπως και η λήψη ριγανέλαιου που είναι το φυσικό "αντιβιοτικό". Με το ριγανέλαιο χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην λήψη του, αφού καίει πάρα πολύ. Δεν πίνεται ποτέ σκέτο, ούτε και με νερό (ως γνωστό σαν λάδι που είναι το ριγανέλαιο δεν διαλύεται στο νερό). Η σωστή λήψη είναι 2 σταγόνες σε μια κουταλιά ελαιόλαδο και μπορείτε να πίνεται και 2 φορές την ημέρα. Το ριγανέλαιο δεν ενδείκνυται για συνεχόμενη λήψη σε άτομα που έχουν αναιμία (μέχρι 3-4 μέρες). Μπορείτε να φτιάξετε σπιτικό σιρόπι (δείτε εδώ) με ένα ισχυρό μείγμα με κάποια από τα παραπάνω βότανα και να διαλύσετε σε αυτό μέλι. Γενικά το μέλι πέρα από την θεραπευτική και δυναμωτική του δράση κάνει και πιο εύγεστο το τσάι μας, αφού τα περισσότερα από τα προαναφερθέντα βότανα δεν πίνονται «εύκολα».  Λίγες σταγόνες λεμόνι είναι επίσης θεραπευτικές, αλλά πρέπει να μην πέσουν σε πολύ ζεστό τσάι. Τα βάμματα είναι μια πολύ καλή θεραπευτική λύση, αφού είναι πιο δυνατά (η αλκοόλη είναι καλύτερος διαλύτης για τις περισσότερες ουσίες των βοτάνων από ότι το νερό). Πληροφορίες για το Βάμμα εχινάκιας σε παλιότερο ποστ από εδώ. Το βάμμα πρόπολης επίσης βοηθάει αλλά θα πρέπει να έχετε το νου σας αφού αρκετά άτομα είναι αλλεργικά στην πρόπολη. Το νου σας πρέπει να έχετε και στο βήχιο (έχει και πιασάρικο όνομα), αφού η συνεχόμενη χρήση του είναι απαγορευτική για το συκώτι (δείτε εδώ). Φυσικά αν τα συμπτώματα επιμένουν η επίσκεψη στον γιατρό σας είναι απαραίτητη! Όλες οι παραπάνω πληροφορίες αναφέρονται μετά από πολύχρονη προσωπική μελέτη πάνω στην παραδοσιακή ιατρική και σε επιστημονικές μελέτες και δεν αποτελούν προτροπή για χρήση, αφού ο κάθε οργανισμός είναι μοναδικός και έχει τις δικές του ισορροπίες και ιδιαιτερότητες. Πληροφορίες και από την επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού οργανισμού φαρμάκων www.ema.europa.eu

Άλλες αναφορές για τα παραπάνω βότανα σε παλιότερες αναρτήσεις μου:
https://botanokipos.blogspot.com/2017/04/blog-post_25.html 
https://botanokipos.blogspot.com/2017/01/blog-post.html 
https://botanokipos.blogspot.com/2016/08/cistus-creticus.html 
https://botanokipos.blogspot.com/2011/05/blog-post.html 
https://botanokipos.blogspot.com/2018/12/dittrichia-viscosa.html

Με ριγανέλαιο, μαντζούνια, μέλι, η γρίπη πια δεν θα σας θέλει!   

Ακονιζιά ή Dittrichia viscosa

H Ακονιζιά ή Dittrichia viscosa  (Διτρίχια η ιξώδης) είναι ένα ποώδες, πολυετές φυτό που συναντάται στην ευρύτερη Μεσόγειο σε ξηρές όχθες ποταμών, σε άγονα και ξηρά εδάφη, στις άκρες των δρόμων και μέχρι τα 1300 μέτρα υψόμετρο. Ανήκει στην οικογένεια Asteraceae (ή Compositae), στη  φυλή  Inuleae, στο γένος Dittrichia, στο είδος viscosa με γνωστά υποείδη τα  Dittrichia orientalis angustifolia,  Dittrichia viscosa revolute και Dittrichia viscosa viscosa. Άλλες κοινές ονομασίες: κόνυζα, νεροκόνυζα, νεροκολλησιά, ψυλλήθρα, ψυλλίστρα, χρυσόβεργα, ψιλόχορτο, κολυτσάρι, σκοτζάρι. Πολλοί την ονομάζουν και ινούλα που είναι όμως άλλο «συγγενικό» φυτό της ίδιας οικογένειας, αλλά του γένους Inula. Γνωστά είδη του γένους Inula είναι τα φυτά Inula helenium, Inula britannica, Inula japonica. Η ακονιζιά είναι αειθαλής, πολυετής θάμνος με ύψος που μπορεί να ξεπεράσει το ένα μέτρο και πλάτος ως και 80εκ. Είναι πολύ ανθεκτικό φυτό σε ακραίες κλιματικές συνθήκες. Αντέχει στον παγετό (-30° C), στην ξηρασία και στον ήλιο. Τα κλαδιά διακλαδίζονται από το έδαφος και είναι πολυάριθμα και πυκνά. Τα φύλλα του είναι πράσινα λογχοειδή οδοντωτά και κολλώδη. Τα υπέργεια όργανα του φυτού χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη αδενώδες τριχώματος. Η ακονιζιά αν την πιάσεις «κολλάει» στα χέρια και δεν μυρίζει ευχάριστα. Τα άνθη είναι κίτρινα σε ακραία κεφάλια και πολλές ταξιανθίες και ανθίζει από Αύγουστο έως μέσα Οκτωβρίου. Είναι ερμαφρόδιτα και γονιμοποιούνται με τη βοήθεια εντόμων. Η βλάστηση του φυτού ξεκινά στα τέλη Μαρτίου. Οι καρποί του μέχρι τον Οκτώβριο έχουν ωριμάσει και τον Νοέμβριο διασκορπίζονται με τον άνεμο. Φυτρώνει εύκολα από τους διασκορπισμένους σπόρους και για αυτό θεωρείται ζιζάνιο.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ εκχυλισμάτων κ Αιθέριου ελαίου του φυτού

Φαινολικές ενώσεις: φλαβονοειδή και παράγωγα αυτών, φαινόλες (ορκινόλη κλπ), φαινολικά οξέα (καφεϊκό, κινικό κλπ) Φλαβόνες: λουτεολίνη, νεπετίνη, απιγενίνη κλπ Φλαβονόλες (κερσετίνη) και Γλυκοζίτες Φλαβονολών, Φλαβανόνες (σακουρανετίνη). Η Dittrichia viscosa είναι ιδιαίτερα πλούσια σε τερπενικές ενώσεις: μονοτερπένια, σεσκιτερπένια, σεσκιτερπενικές λακτόνες, τριτερπένια (φριεντελίνη κλπ). Ανάλογα με την μέθοδο απόσταξης κ εκχύλισης, το είδος και το τμήμα του φυτού, την προέλευση του καθώς και την μέθοδο ανάλυσης, υπάρχουν και άλλες ανιχνεύσιμες ενώσεις και στοιχεία σε μικρότερη ή και μεγαλύτερη συγκέντρωση.

Ιστορικές αναφορές-λαϊκή θεραπευτική

Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται στη λαϊκή θεραπευτική για την αντιφλεγμονώδη και επουλωτική της δράση, καθώς και στο χρόνιο άσθμα. Παλαιότερα στα χωριά το βάζανε μέσα στα κοτέτσια και στις φωλιές για να μην πιάνουν ψείρες οι κότες. Επίσης αναφέρεται η χρήση της για τον έλεγχο της varroa στα μελίσσια. Ο Διοσκουρίδης την περιγράφει και αναφέρει τις φαρμακευτικές της ιδιότητες.  Στην Ισλαμική παραδοσιακή ιατρική οι ρίζες της ακονιζιάς χρησιμοποιούνται στο βήχα, το κρύωμα, την καταρροή, ως αποχρεμπτικό και σαν αντισηπτικό. Στην Παλαιστίνη, όλα τα μέρη του φυτού Dittrichia viscosa χρησιμοποιούνται εξωτερικά σαν αντισηπτικά, για την επούλωση πληγών, σαν αποχρεμπτικό, για τη θεραπεία της υπογονιμότητας στις γυναίκες, στις αιμορροΐδες, κατά των ρευματισμών. Στο Λίβανο την χρησιμοποιούν στους ρευματισμούς ως κατάπλασμα ή σε μπάνιο με υδρατμούς (El Beyrouthy M. 2008). Στη Νότια Ιταλία, αφέψημα των ριζών του φυτού χρησιμοποιείται στην ψωρίαση, στη θεραπεία δερματικών ερεθισμών αλλεργικής προέλευσης, ενώ τα υπέργεια τμήματα χρησιμοποιούνταν ως αιμοστατικό σε κοψίματα (Seca A.M.L. 2014). Στη Γρανάδα της Ισπανίας, χρησιμοποιείται τοπικά για θλάσεις και κατάγματα οστών, σε επούλωση πληγών και σε αναπνευστικά προβλήματα.

Θεραπευτικές ιδιότητες – επιστημονικές έρευνες, μελέτες - Φαρμακολογικές ιδιότητες.

Έχει αποδεδειγμένα αντιοξειδωτική δράση (Schinella G.R 2002). Ιn vitro επιβεβαιώθηκε η αντιφλεγμονώδη δράση του φυτού (Albano S.M. 2011) και (Abrham G. 2010).

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ-Οικογιορτή στη ΒΙΟΜΕ 14 με 16/12/18

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας Θεσσαλονίκης - ΒΙΟ.ΜΕ. – ΣΚΟΥΡΙΕΣ

Στο πλαίσιο του δεκαημέρου δράσεων για την καταστολή των αγωνιστών της ΒΙΟΜΕ και της Χαλκιδικής διοργανώνεται γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας. Η Οικογιορτή θα πραγματοποιηθεί σε κλειστό χώρο μέσα στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ το τριήμερο 14 με 16/12/2018. Ο Βοτανόκηπος θα είναι εκεί. Ανοικτά από 12:00 πρωί ως αργά το βράδυ και τις 3 μέρες, είσοδος ελεύθερη. 

Φυτώριο βοτάνων

Στα τέλη του Οκτώβρη φτιάχνουμε παραδοσιακά κάθε χρόνο φυτώριο βοτάνων, με μοσχεύματα από μητρικά φυτά που καλλιεργούμε στην αυλή μας και στο χωράφι μας.

Σκοπός είναι να διαθέτουμε καινούρια φυτά την Άνοιξη, για να αντικαταστήσουμε πιθανές απώλειες του χειμώνα, για να βάλουμε σε γλάστρες του σπιτιού αυτά που χρειαζόμαστε για προσωπική χρήση και για να χαρίσουμε στους φίλους και τις φίλες μας.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για το μείγμα του χώματος και τον τρόπο που επιλέγουμε τα φυτά και τα μοσχεύματα γιατί όλα αυτά έχουν αναφερθεί αναλυτικά σε παλιότερες σχετικές αναρτήσεις.

Η παρούσα ανάρτηση αποσκοπεί πιο πολύ να αναδείξει την επιλογή μας των τελευταίων χρόνων για μείωση και επαναχρησιμοποίηση των πλαστικών συσκευασιών...

Ως γνωστό, η ανακύκλωση των συσκευασιών είναι απαραίτητη αλλά δεν είναι πανάκεια από μόνη της, ούτε έχει πολύ νόημα αν δεν αποτελεί το τελευταίο στάδιο της αλυσίδας reduce - reuse - recycle...

Έτσι φέτος, όπως και τα τα προηγούμενα τελευταία χρόνια, όλα τα ποτήρια από τους καφέδες που ήπιαμε το καλοκαίρι, έγιναν γλαστράκια για το φυτώριο των βοτάνων!

Χρειάζεται μόνο προσοχή για το καλό και επαρκές τρύπημα του πάτου ώστε να στραγγίζει το νερό κατά το πότισμα και να μην έχουμε φαινόμενα σηψιρριζίας..

Κυνόροδο (καρποί άγριου τριαντάφυλλου) - Rosa canina

Πριν 3 χρόνια είχαμε φυτέψει με μοσχεύματα άγριες τριανταφυλιές (Rosa canina) περιμετρικά του χωραφιού μας. Σήμερα έχουν αναπτυχθεί περίπου οι μισές, από τις 20 αρχικά που είχαμε φυτέψει. Φέτος τους βοήθησε ο καιρός και είναι ουσιαστικά η πρώτη χρονιά που δίνουν πολύ καλή παραγωγή. Οι πολλές βροχές του Μάιου και του Ιουνίου βοήθησαν να μεγαλώσει πολύ ο καρπός. Η ξηρασία του Ιουλίου ωρίμασε πρώιμα τους καρπούς και η πρώτη συλλογή έγινε αρχές Αυγούστου. Χθες μαζέψαμε την περισσότερη παραγωγή και έμειναν λίγοι καρποί για έναν τρίτο και τελευταίο γύρο. Υπολογίζουμε ότι συνολικά θα έχουμε 7 κιλά καρπούς άγριου τριαντάφυλλου και θα είμαστε αυτάρκεις.

Ο καρπός άγριου τριαντάφυλλου είναι από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης C. Τρώγεται και ωμός όταν κοκκινίσει και έτσι παίρνουμε όλη την βιταμίνη C. Στο τσάι αποξηραμένων καρπών (έγχυμα), αν θέλουμε να πάρουμε όλη την C, δεν πρέπει να το ζεστάνουμε πολύ (60 το πολύ 65⁰ κελσίου), αφού η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει την C. Άλλες παραδοσιακές χρήσεις του κυνόροδου:

• Έχει αναγεννητικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται για τη φροντίδα της επιδερμίδας
• Το τσάι (εκχύλισμα) των καρπών του αγριοτριαντάφυλλου έχει στυπτικές ιδιότητες,  διαλύει τα αέρια του στομάχου, βοηθά στην καταπολέμηση της διάρροιας και των κολικών του εντέρου.
• Είναι διουρητικό και καθαρτικό-αποτοξινωτικό, δεν ερεθίζει τα νεφρά και πίνεται ως έκχυμα για πέτρα ή άμμο στα νεφρά, βοηθά στις παθήσεις της ουροδόχου κύστης.
• Πίνεται σε περιπτώσεις ατονίας και εξάντλησης, είναι τονωτικό.
• Πολύ καλό αντισηπτικό ακόμη και για μολύνσεις και ερεθισμούς των ματιών.
• Προτείνεται για σκορβούτο
• Βοηθάει την άμυνα του οργανισμού, στις λοιμώξεις και ιδιαίτερα σε κρυολογήματα και γρίπη.
• Ο σπόρος είναι μια καλή πηγή βιταμίνης Ε, μπορεί να αλεσθεί και να αναμιχθεί με αλεύρι ή να προστεθεί σε άλλα τρόφιμα ως συμπλήρωμα.
• το έκχυμα (τσάι) των καρπών του φυτού βελτιώνει την καρδιαγγειακή λειτουργία καθώς διαστέλλει τα αγγεία, διεγείρει την αιμοποίηση και μειώνει την αρτηριακή πίεση.
• Τελευταία εξετάζεται ως τρόφιμο που είναι σε θέση να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου και επίσης ως μέσο παύσης ή αναστροφής της ανάπτυξης καρκίνων.
• Από τον ώριμο κόκκινο καρπό γίνεται εξαιρετική μαρμελάδα, την φτιάξαμε!

Οι παραπάνω πληροφορίες δεν αποτελούν προτροπή για ιατρική και θεραπευτική χρήση. Η ευθύνη της χρήσης είναι αποκλειστικά του καθενός μας και σε κάθε περίπτωση συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.

http://www.mediafire.com

Πλήρης οδηγός φαρμακευτικών βοτάνων, της Penelope Ody (1993)

http://www.openbook.gr/egxeiridio-votanikis/

www.praf.org

προσωπικές εμπειρίες

Σπαθόλαδο Τούμπανο! Vol 2

Σε παλιότερη ανάρτησή μου είχα αναφερθεί στα "μυστικά" της σωστής παρασκευής Σπαθόλαδου. (δείτε εδώ). Σήμερα προσθέτω μια επίσης σημαντική λεπτομέρεια, που ξανασυνάντησα φέτος μετά από 5 χρόνια όταν ένας φίλος με ρώτησε γιατί δεν κοκκινίζει το σπαθόλαδό του. Όταν έχει βρέξει η συλλογή των άνθεων σπαθόχορτου δεν πρέπει να γίνεται την επόμενη μέρα. Πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 4-5 μέρες, ώστε να φύγει η υγρασία από το έδαφος και το φυτό να ζοριστεί. Οι δραστικές ουσίες (υπερικίνη κλπ) υπάρχουν σε ικανές περιεκτικότητες μόνο όταν το φυτό βρίσκεται σε συνθήκες έλλειψης υγρασίας. Αν συλλέξετε μετά από βροχή, θα δείτε ότι ακόμη και διπλάσια ποσότητα άνθεων σπαθόχορτου να βάλεται το τελικό σπαθόλαδο δεν θα κοκκινίσει και θα έχει ένα "καφετί" χρώμα. Θυμίζουμε ότι έτσι και αλλιώς η συλλογή άνθεων σπαθόχορτου πρέπει να γίνεται στις θερμές -μεσημεριανές ώρες της ημέρας για τον ίδιο λόγο.
Γενικά αυτό ισχύει σε όλα τα αρωματικά φαρμακευτικά φυτά. Οι δραστικές ουσίες που είναι κυρίως φαινόλες (και όχι μόνο) βρίσκονται σε ικανές περιεκτικότητες όταν τα φυτά είναι ζορισμένα (όχι μετά από βροχή ή πότισμα και μόνο τις ζεστές ώρες της ημέρας) και υπάρχουν ακριβώς για να μην ξεραθούν τα ζορισμένα φυτά.